Neler oldu neler...Detaya girmeyeceğim tabi. Zaten kimsenin bununla ilgilendiğini de sanmıyorum.
Çok zor şeyler oldu. Çok. Ama hepsinin de "lan şöyle olsa daha mı iyiydi, sen dert görmemişsin" diye bir çözümü vardı. Kendime bunu söyledim. Her şey üstüme geldi. Ters gitmeyen tek olay olmadı. Ama ya şöyle olsaydı? Dedim. Daha da iyisi, dedim ki, kendi yolundan şaşma, bi dur şimdi. Sabret, kendini boşvermişlik denizine bırakma. Sonra toplayamazsın. Kalbin acısa da sen yoluna devam et ve doğru olanı yap çünkü ruhun bundan besleniyor. Doğru olanı yapmaktan. Koca dönem içinde olumlu olan tek durum bu, kafam başka yerdeyken bile doğruyu yapmak. Beslendiğim tek şey bu. Ben aslında bir tek sorumluluklarını yerine getirince mutlu olan manyağın tekiyim. Dışarıdan bakan biri (ben de dahil) bunun tam tersini düşünse de, evet benim yaşam kaynağım bu. Hala insanların ve en yakınlarımın omurgadızlıkları midemi bulandırıyor, bana karşı olan anlamsız ataklar beni kırıyor, ama kısa yoldan huzura ermiş gibiyim. Bunu da paylaşacak tek yerim burası. 2 yıl önce gerçek bir dünya gibi benimsediğim ve arkadaşlıklar, kavgalar, atışmalar yaşadığım bu platformda başka bir kimlikle de olsa tamamen içimi dökebiliyorum. Teşekkür ederim.
