ölmemiz halinde istatistik değerimizi yitireceğiz.
zaten bundan ibaretiz. sadece bir.
her gün farklı sebeplerden ölen onlarca insanın unutulduğu gibi kimse için hiçbir şey ifade etmeyeceğiz.
yüksek ihtimalle haber değerimiz bile olmayacak.
20li yaşlardayiz ama neden anneannemizden bile daha cok yorgun ve bitkin hissediyoruz. Neden onlar kadar bile yaşama hevesimiz yok. Bizi gencligi bu hale getiren şey ne. Neden bu prangalardan kurtulamiyoruz.
Öleceğiz hemde bir gün hiç hatırlanmamak üzere. Bu gerçeğin tek korkuttuğu kişi ben miyim? Ya da en çok ben mi korkuyorum bilmiyorum ama ölecek olduğunu bilmek yaşamaktan soğutuyor bazen.
