bir ara yazarın biri sana ufaklığın resmini atayım demişti. ben de erkeğim deyince birşey olmaz sen de at büllükleşelim demişti. hatırladıkça efkarlanırım nasıl oluyor da bana hep erkek denk geliyor diye. her neyse gençler yapmayın böyle şeyler bir ara sözlüğe giremez olmuştuk amk.
şimşeklerin efendisi diyordu buna halbuki o geceleri sevmeyen uykudan nefret eden bir şizofrendi. gözleri patlayacak gibiydi sanki ama daha neler olup bittiğinin o da farkında değildi. dahası onun için sabahlayacak bir gecesi bile yoktu.
