entry lerin anlamsız olduğu anlardan biri. fuat saka ya da selam olsun.
yaşanan onca şeye, pay edilen ekmeğe, birlikte ilk defa dinlenen şarkılara...
ceptekini birleştirmeye, başlı kıçlı yatmalara, damı akan odalarda kurulan hayallere...
ilk aşklara..
ilk reddedilişlere...
salondaki çekyatta yattığımız eş dost gezmelerine...
sırf ucuz olsun diye yediğimiz ketçaplı pilavlara...
yoklukta içtiğimiz, mantarı hep içine düşen, şişesinden ucuz şaraba...
kaçak binilen trenlere, esnaf lokantalarına..
görüşmediğimiz arkadaşlara, ayrıldığımız sevgililere..
alayınının şerefine.
son zamanlarda izlediğim saflığa dair en güzel videolardan birini buraya bırakmak istiyorum. videodaki ufaklığın hem saf oluşu hem de aynı zamanda "ama çiçekler silahlara karşı bir şey yapamaz ki" diyerek ortaya koyduğu realist tavrı, akabinde babasının ona söyledikleri ve çocuğun babasına inanması beni gece gece etkilemiştir. umarım bir gün insanlık insanlığını tamamen unutmaz ve bu güzel dünya kötülerin eline kalmaz. böyle insanlar hayatta hep kaybediyor işte. neyse söyleyecek daha çok şey var ama susuyorum.
