özdemir asaf'ın, "gece midir insanı hüzünlendiren yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?" sözünü akla getirir. bir şeyler karalamak, içini dökmek, geceye eşlik etmek huzur verir.
herkes çekilince insan kendisiyle başbaşa kaldığı için oluşturduğu ortamdır. aslında hisseldir. gece duygular daha ağır basar. daha şair daha yazar hissettirir insanı bu nedenle güzel şiirler gecenin derinliklerinde kısık sesle söylenenlerdir.
