gecenin sessizliğinde uzandı yanıma
yorgun gözlerimi uyku karartmadan
acımasız aşk saçlarımı kavrayıp
nöbetini tutmam için beni uyardığında
"ey benim bin sevdalı kölem,
gönlün razı mı burada yapayalnız yatmaya?"
birden fırladım yalın ayak ve çıplak
ama ne yönümü biliyorum ne de yolumu,
koşsam da beklesem de boşuna
dönmeye de kalmaya da yüzüm yok.
her yer sessizlik içinde, sokaklar ıssız
ne bir kuş ötüyor ne bir köpek havlıyor.
ben de buyruğuna uyuyorum ey yüce aşk,
uyumaktan korkarak.
