kim durduk yere aklınıza gelir, rüyalarınıza girer üç gün komaya sokar.. kim pazartesi sendromlarını yıktırır. kim hep aklınız dadır, ne olursa olsun çıkmaz..
Bazı insanlara duyduğum sevgiyi uzun uzun anlatsam da, zerresini bile anlatmamış oluyorum. Oysa yumruk kadar kalp. Nasıl sığıyor anlamıyorum. En çok da vatan sevgisi. Uçsuz bucaksız turan coğrafyasına duyulan sevgi hüngür hüngür ağlatabiliyormuş. Tecrübeyle sabit.
Kenar mahalleler... Birbirine geçmiş, yaslanmış tahta evler... Kiminin kaplamaları biraz daha kararmış, kiminin balkonu biraz daha eğrilmiş, kimi biraz daha öne eğilmiş, kimi biraz daha çömelmiştir. Hepsi hastadır; onları seviyorum; çünkü onlarda kendimi buluyorum.
Yine Kızarıyor Sigarımın Ucu , Görünmüyor Hayallerimin Ucu Bucu
Haydi Ver Sevinci Hüznü Bir Bebek Gibi Kollarıma
Sular Dök Beni Bekleyen Yollarıma Ben Birazdan Yolcuyum
Yeditepenin Etrafı Misk-i Anber Rahiyası
Yanımda Güzeller Güzelinin Has Salihası
Şu içimde Yılların Bıraktığı Atıklar
Ve Bana Eşlik Eden Binlerce Ses Var Kısılmasınlar Onlar
Ey Yolcu Dostum Ayakların Rehberindir
Senin Dostun Soğuk Esen Yellerdir Tüm insanlık Senin Gözünde Eldir
içecek Suyun Gözlerinden Taşan Seldir,Bu Ödenecek Bedeldir
Gücümün Yettiğince Öcümün Ağırlığınca Sözümün Kuvvetince Çabalarım
Gidilebilecek En Uzun Yollara Kendimi Hazırlarım
Bu Mecazlardan Geçip En Hakikiye Gidelim
Cemal-i ba kemale seyredelim...
geceye bırakılan notlardır. entry'lerdir, hatırlatıcılardır. geçelim... son derece samimi ve lakayt üslubumuza
hayret yani. böyle önemli bir başlık açılmamış. ilk defa bunu başlık yapmayı akleden akılımı seveyim. neyse.
geceler ve insanlar arasında bir bağ var. bazı insanlar geceleri uyumaz da not edilecek şeylerin içinde bulunur.
sevgili gece bu gece bir yerde unuttuğum kitabımda kaldı aklım. romanın olay örgüsü içinde acaba neler olacak diyerek kendi kendime meraklanıyorum. o kitabı orada unutan aklımı seveyim. sayfalar arasında erimek olayları çözmek, sorularımın cevaplanması ne hoş olurdu şimdi. ne yapalım kaderim böyleymiş bu gece.
