Oğlum doğduğunda baba olmanın tatlı heyecanına ruhum çekildi. ilk iş olarak saçlarımı kestirdim, küpemi gardroba kaldırdım. Oğlumun bana anne demesini istemezdim. Karım babasına benzeyeyim diye kısa kollu kareli gömlekler almıştı bana. Naftalin kokusuyla beraber ütüleyip giyindim. Artık dost meclislerinde kendimi birazcık "mal" gibi hissediyordum. Entelektüel havam yerini orta yaş buhranına bırakmıştı. Bazen eski benden gaz alırcasına, ibni haldun'un mukaddemesinden örnekler veriyor, platon'un mağara alegorisini şerh ediyorum, derken gelen mesajla irkiliyordum. "Bez bitiyor, bez getir..." içimden bir ses şöyle demişti, ama evlisin, ne kadar entellektüel olabilirsin ki? Evlilik erkeğin zihinsel olarak karın ağrısıdır.
