Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talepte bulunur. Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım. Yoksa bütün hakkını kaybedersin.” der.
Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez. Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Koşar, koşar, ama kesilir takâti. Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz.
Reis, atı üzerinde olanları yeis ile izlemektedir. Daha evvel kaç defa şahit olduğu hadise yeniden vuku bulmuştur. Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u defnederler. Reis Pahom’un mezarının başında durur ve hüzünle mırıldanır: “Bir insana işte bu kadar toprak yetiyor!”
Ve bazıları öyle bağlanır ki hayata, bu diyardan göçüp gideceği fikri zamanla yitip gider aklından...
utnapiştim, tanrılar insanlara ceza vermeyi tartışırken kulağını duvara dayar ve onları dinler. tanrılardan bazıları itiraz etse de insanlığa bir felaket salmaya karar verirler. bunu duyan utnapiştim halkını uyarır. gemi yapmamız lazım seller bizi yutacak ama kimseyi inandıramaz. ona inananlarla bir gemi yapar ve inanlarla birlikte kurtulur.
akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. merakımdan sanırım bir şekilde orada buldum kendimi. kendi hâlinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm ve adamla göz göze geldik. ben birkaç defa kafamı çevirsem de o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi burada. hasta demeye dilim varmıyor şimdi. önce biraz çekindim sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına.
sigara versene, dedi hemen.
sigarayı uzatırken neden buradasınız, demiş bulundum. sigarasını yaktı ve tekrar gözlerini dikti üzerime. kırpmıyordu bile, korkmadım desem yalan olur. iyi günler, diyerek uzaklaşmaya karar verdim. belki de yanlış bir soru sormuşumdur, ya da ne bileyim adam deliymiş demek ki diye geçirdim içimden.
sen neden burada değilsin, diye bağırdı arkamdan. öyle bir bağırdı ki arkamı dönmeye korktum. cinnetle bağırır gibi...
döndüm yüzümü, olduğum yerde yaklaşmadan baktım yüzüne. bu sefer sesini daha da yükselterek tekrarladı; "sen neden burada değilsin?" devam etti.
"onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içerisinde durabilmeyi nasıl başarabiliyorsun? çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz; yapay bir dünya var dışarıda. uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım kirli, kibirli bir dünya var. çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var; kanını emecek bir sürü vampir. sana kullanılıp köşeye atılmış pis bir mendil gibi hisssetirecek bir sürü katil... sen neden burada değilsin?"
Arkadaşlar bir gün bir kız varmış. Uzun zamandır kitap okumadığını fark etmiş. Allah allah hayatımda eksik olan bu muydu acaba demiş. Kitap okumaya başlamış. Eksikliğin yüzde otuzu gitmiş. Geri kalan eksikliğin sebebi ne acaba diye düşünmeye başlamış. Heh buldum, spor demiş. Ertelemiş şimdi kalkamazmış. Eh başka bir sebep daha olmalı demiş. Kaosmuş. Kaos istiyormuş kız.
Bir gün bir kız bir oğlanı seviyormuş ama oğlan hiç pas vermiyormuş. Oğlanın kankası kıza çok iyi davranıyormuş enayi gibi kendini kullandırtıyormuş (aşıkmış). Kız da sevdiği oğlanı kıskandırmak için kankasına aşık rolü yapmış. Sevdiği oğlan da hiç kıskanmamış ve kızın kankasıyla sevgili olmuşlar. Kızın kankası ve kız kavga etmiş küsmüş. Oğlan ve oğlanın kankası da kavga etmiş. Oğlanın kankası esas kızı korumak için dayak yemiş komaya girmiş. Esas kız da komadaki oğlanı komaya sokan oğlana aşık olmuş evet bunu yapmış... Komadaki oğlan çıkmış (enayi) ve olaylar gelişmiş. Sonra türk dizisi senaristi bunlara teklifle gelmiş sizin hayatınızı dizi yapalım çok izlenir diye. Çok izlenmiş gerçekten.
Rastgele bir numara çevirdim, genç bir kız açtı.
“Pardon devlet memuru musunuz?”
“Sapık mısın?”
“Hayır. Memur musunuz?”
“Değilim.”
“Güzel. Ben sapık değilim siz de memur değilsiniz. Peki o zaman bu şehrin en işlek caddesi neresi acaba? Herkesin bir gün mutlaka geçeceği cadde.”
“Ne bileyim, istiklal Caddesi herhalde. Sen kimsin?”
“Bu hayatta rastgele çevirdiği telefon numaralarında karşısına çıkan seslerden başka kimsesi kalmamış biriyim. Belki de ben senin şuuraltınım.”
“Kaç yaşındasın sen?”
“Beni boş ver. Konu ben değilim ki. Hiçbir zaman da olmadım. Asıl sen kimsin? Senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayal kırıklıkların neler? Şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? Seni karşılıksız seven insan kimdir, ne halt yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? Eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatırını sor bu vesileyle. Yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. Bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. Çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim. istersen sonra yine araşalım, daha 64 dakika bedava konuşma hakkım var çünkü…
Vakti zamanında hamamda tek başına yıkanan yaşlı bir adam varmış.
Bir gün hz. Hızır, hamamda yalnız başına yıkanmaya çalışan bu ihtiyara yanaşmış ve:
+ ey ihtiyar, gençliğinde yaşlılara yardım etseydin şimdi gençler de sana yardım ederdi.
- Ben gençliğimde yaşlılara yardım ederdim ama zamane gençliği şimdiler de yardım etmez olmuş.
Bu sırada hz. Hızır as, ihtiyar adamın sırtını keselerken konuşmaya devam etmişler:
+ demek ki yaptığın yardımları içinden gelerek yapmamışsın. Allah'ın sevgisini kazanmamışsın. Yoksa ettiğin o hayrı neden görmeyeceksin ki?
- eğer yaptığımı Allah için yapmasaydım, onun sevgisini kazanmasaydım, Allah bugün benim sırtımı Hızır'a keseletir miydi?
Duyduğu bu laf karşısında çok şaşıran hz. Hızır, hamamdan sonra Allah'ın huzuruna çıkmış ve:
+ yüce rabbim, bana verdiğin seni sevenlerin listesinde o yaşlı adamın ismi yoktu. Bu nasıl olur?
- ey Hızır! biz, bizi sevenlerin listesini sana verdik.
Fakat bizim sevdiklerimizin listesi bizim yanımızdadır.
Bugün iki tane italyan kadın, tabi dil bilmediğimiz ve tercümana ulaşamadığımız için translate üzerinden anlaşıyoruz herneyse o kadar çok konuştular ki...
Gerçekten türklerle çok benzerler. Bir şeyi ebesinin kızlık zarına kadar soruyorlar. Tam bir "çene" ler. Sayelerinde ilk öğrendiğim kelime safran oldu. Onu da anlayana kadar bin türlü ihtimalin etrafında döndük. Çeviri safranı nasıl mızrak olarak algıladı. Biz niye "ne yapacak lan götüne mi sokacak." Diye çirkinleşip, gülüştük. Kadın konumuzla alakası yokken ne diye safran istedi asla bilmiyorum.
işten sonra bir yarım saat beynim italyanca konuştu. Kulaklarımdan dumanlar ve zafferanolar çıktı. ( evet ben bunu daha çoook kullanıcaaam.) Bu kadar yorulduğum bir gün illa ki olmuştur.
Ama bugün sırat köprüsüden geçiş gibiydi. Hala çok yorgunum. Yarın psikolojim bozuldu izni almayı düşünüyorum. Vermeyecekler biliyorum ama yine de şansımı denemek istiyorum. Ben babasının piremsesi olamadım ama koçişosunun kraliçesi olup ne zaman bu elem ve keder dolu amelelik hayatıma son vereceğim bilmiyorum. Konu buraya nasıl geldi asla bir fikrim yok. Mazur görün lütfen
Herneyse...
