tam olarak başlıkta vurgu hatası olmaması için şöyledir:
gecenin, gündüzü geride bırakması.
geceler daha sakin, daha yalnız, daha bizim gibi
geceler daha sevecen, daha içine kapanık, daha zeki
geceler daha bencil, daha sessiz, daha belirli
bir geceye duyulan özlem, gündüze duyulmaz mesela.
geceler kaçış, geceler varoluş
geceler koca bir düş, geceler bir dönüş...
karanlığın çekiciliği, hazzı hepsi içinde,
gizliliği, sırrı hepsi içinde, hepsi bizim içimizde.
insan ya karanlığı sever ya da ondan korkar, çekinir.
karanlıkta gecenin sembolüdür, o yüzden ya geceyi seversin ya da kaçarsın.
karanlık kusurları gizler, kaçmayı kolaylaştırır, yalnızlığını artırır.
karanlık güzeldir, gülersin belli olmaz, ağlarsın kimse duymaz, karanlık her şeyi saklar.
bir siz bilirsiniz o an nerede olduğunuzu, ne yaptığınızı...
köşelerde, dehlizlerde, hıçkırık mı duyar insan, oralarda bir gölge mi belirdi dersin, görmez insan, bilmek istemez,
bencildir insan, başkalarının derdini dinlemek istemez, ama gece dinler, gece senin için karartır gündüzü, gece seni dinlemek için bekler, gün gelir seni daha iyi görmek için aydan, yıldızlardan yardım alır, gün gelir seni daha iyi anlamak için karartır her yanı, ama arada çınlatır dört bir tarafı...
geceler vefalıdır, öyle kolay kolay küsmez sana, seninle ağlar seninle güler.
sen onu seversen, bırakmaz seni, her günün sonunda çıkıverir ortaya.
geceler sana daha yakındır, güneş doğana kadar yanındadır ve her zaman sana gerçeği gösterir.
gündüzler,
gündüzler ise ışığın, mutluluğun sembolüdür bir yerde, her yeri aydınlatır, umuttur, güneştir, neşedir...
gecenin o zifiri karanlığında, o sessizlik girdabında en uzaktaki dağların tepesinde baş gösterir. artık zaman benim zamanım der gibidir, o yavaş yavaş yükselirken her yer aydınlanır, insanlara kalkma gücü dağıtır.
gündüz umudun sembolü dedik ya, o yüzden sever insanlar gündüzleri, içlerinde bir kıvılcımla tutuşacak umutları olan insanlar sever en çok bu hınzır gündüzleri.
gündüzler açıktır, seni saklamaz, olduğu gibidir her şey,
gündüzler kendisiyle barışıktır, kapatmaz kusurları,
gündüzler aslında karışıktır, bir yakar bir soğutur sizi...
gündüzler mavidir, yeşildir, kırmızıdır
geceler hep siyah
gündüzler hareketlidir, değişkendir
geceler hep sakin
gündüzler asidir, istediğini yapar
geceler hep dingin
gündüzler, sıcak, sevimli
geceler hep soğuk, hep düşünceli...
işte böyle
aslında iş birazda bizde
aydaki ışığı, güneşteki ateşi görebilmekte,
sonra onları benimseyip, sevebilmekte...
geceler insanın kendisiyle yüzleşmesi, şöyle kendini karşısına alıp fiyakalı bir konuşma çekmesidir.
nefretini, sevgisini, gözyaşını doruğunda yaşamasıdır ki bu yüzden geceyi severim.
gündüz sadece sahtekarlıktır. insanlar maskelerini takıp dışarı diğer maskeli insanların arasına karışırlar. herkes birbirine rol yapar ve yapay gülüşlerle gün geçer.
gece ise insanlar maskelerini çıkarıp başuçlarına koyarlar. tamamen kendileridir. bütün sahteliklerden uzak.
gece kıymetli, gece narin,
gece kudretli, gece engin,
gece merhametli, gece sakin,
gece şefkatli, gece zengin,
gece kuvvetli, gece derin,
gece hiddetli, gece serin,
gece himmetli, o gece sendin...
