Kimse kimseyi gerçekten sevmez. Evet. Üzücü gerçektir bu. Herkes kendi hesabına yaşar. Her ilişki çıkar ilişkisidir. Sevgilinizi sevmiyorsunuz. Onun size hissettirdiklerini ve size yaşattıklarını seviyorsunuz. Arkadaşlarınızı gerçekten sevmiyorsunuz. Onların yanında yalnız olmadığınızı hissediyorsunuz ve birlikte geçirdiğiniz güzel zamanı seviyorsunuz. Ve etrafınızdakiler öldüğünde onlara değil onsuz yapamayacağınız şeylere üzülürsünüz. işte böyle de şerefsizdir insanoğlu... Neyse. Gerçek sevgiyi bulursanız haber verin. Ben aramayı bıraktım.
aşk her yönüyle güzeldir; karşılığını bulur da ölene dek birliktelik getirirse mutluluk verir , platonik yahut tek kalınırsa aşkta, bu, insanı yakar.. yakar.. pişirir..
ifade edemiyorum kendimi, çok başka alemlere sokuyo bu şey.
Olmuş bir olaya geri çeviremiyoruz. Sevdiğimiz biri öldüğünde onu asla geri getiremiyoruz. Kısaca hayatın iki tane gerçeği var bir tanesi "doğum" diğeri ise "ölüm".
insanlar aslında aptaldır ancak bunu kendine yediremediği için zeki taklidi yapar. Böylece daha da aptal olur. Ancak kendi aptallığını kabul edip aptallıktan kurtulmak için uğraşsa zeki olduğu belli olur.
