Tükeniyor, içimde kayboluyor güzel gözlerin kalbimden uzaklaşıyor seslerin, çalıntı bakışların değmiyor artık yaşama, yaşamın kıyısında yok oluyor yalnızlık durağında..
Yaşamak daha doğrusu sebepsizce yaşamak bu dünyada ruhun belkide hapsolmuş olmasından kaynaklıdır, saçmadır ama oldukça ızdırap barındırır .Bunu dindirmek için kendine bir sebep aramak ve bulmak , yani kolaya kaçmak ise saçmalığın daniskasıdır..
insan değişir hemde hiç ummadığı bir anda ,bugün iyi gelen bir düşünce yarın yaralayabilir bu hayatta. Herşey değişir düşünceler,yaşamlar, planlar ama bir şey haricinde
o da yaşamı idare eden tasviri güç olan ruh kavramıdır..
Küçük bir hayaldi senin yokluğunda ,
bir zamandı işte akşamları seni arayan yollarda,
sabahları uyanmamak için sensiz güneşin doğuşunu seyreden çatılarda ,
Hareketsiz düşüncelerle artık olsada bu hayatta,
aslında hep ama hep yanında..
