Bazen istiyorum ki arasın, tüm sözlerimi askıya alıp gaflet anımda açıyım o telefonu, rüyada gibi duyayım sesini, güne hiç birşey olmamış gibi başlayım yine.
Gecenin bu saatinde bir telefon gelse mesela, tanıdık bir "alo" çarpsa kulaklarıma ve sonra titrek bir "Merhaba"... Ben tanıyamasam sesini önce, birkaç saniye sonra "hass.ktir" desem, içimden. "Nasılsın"laşsak aynı anda, sonra gülsek, hala gülebildiğimizin farkına varsak... Arkadan bir bebek sesi gelse ağlamaklı o senin nüfusa kayıtlı kızın olsa ve bana hiç benzemese..."Kapatmam gerek" desen, ve gitsen, ve yine... Ben o vakit ölsem, ölsem ve sen hep gülsen...
