Sabah hiçbir şey yoktur. Üzülmeye vakit bile kalmaz. Tüm dünya gayet güzel ilerliyordur. Sonra eve geliyorum, yemek yiyebilirsem yiyorum, televizyonuydu falan. Her şey güzel abi. Sonra ne oluyorsa 11-12 den sonra oluyor. Belki yalnız yaşamanın da getirisidir bilmiyorum ama ne kadar sıkıntı, üzüntü, kayıp, hüzün varsa bir anda geliyor üstüme üstüme. Böyle boğuluyorum resmen. Neden şerefsiz hep geceleri gelmek zorunda? Uyku da mühim.
Gündüz meşgale, gece dinlenme. gündüz dünya gece mezar, karanlık. insanın gün içerisinde fiziki yorgunluğunu atabilmesi için ev, aile, sevgi, bağlar, huzur kavramları önemsenmiştir. gün içerisinde okul, iş, dışarıdaki hayat bunları pek hissetmezsiniz ama akşam eve geldiğinizde yalnız olduğunuzu hissedersiniz. bunun için yanınıza kafa dengi bir arkadaş bulabilir veya sizin gibi yaşayan kişileri sık sık davet edip onlarla zaman geçirebilirsiniz. çünkü onlar da benzer duyguları yaşıyorlar.
