gecenin karanlığında sessizliginde ve kimsesizliginde yağmur eşliğinde cok aglamisimdir, o an aglarken sanki başımı koyduğum gecenin karanligi degil de allahin 'sen kimsesiz degilsin' demek icin saclarima uzattığı eli gibi hissederim hep.
her daim şah damarimdan yakinimda olduğuna inandigim, hissettigim varlık sanki yanıma gelmiş, benliğimi sarmış da 'anlat oğlum, dök dertlerini acılarını dualarini. her geleni hizir her geceyi kadir bil demislerdi ya sana, hadi yönel içine, tamamla yarim kalan edilmemis edemedigin duani' diyor gibi hissediyorum.
ağlardim, aglayarak sayiklardim. isterdim. en ufak hayra bile muhtacligimdan bahsederdim. uzun uzun dua ederdim.
sonra da cikar cami acar yagmura ellerimi uzatir bitirirdim duami.
kul bittim demeden allah yettim demezmis derler ondan mi yoksa allah karsimdaymis gibi duam kesin kabul olacakmis gibi dua ettigimden, ondan mi bilmem ama hep yetisti yaradan.
gozyaslarimin yüzüne gözüne belki de.
gözyaşı deyip geçmemek lazım, bir damla gözyaşı insana cenneti bile açar.
ciddi bir sey anlatamıyorum ya ille girecek araya içimdeki su hafif delimsi çocuk.
olum ben böyle gecelerin sonunda disari çıkardım. yagmurda islanirdim, islanirken uzerime yagan yagmurun allahin bereketi iyiligi rahmeti olduğunu dusunurdum. sapka bile takmazdim. kisa kollu cikardim :d
imerugun iti gibi sirilsiklam olur titreye titreye gelirdim eve :d
cok hasta olmuslugum vardir böyle :d hayir yani normalimiz yok ki :d bir isi de bilmem ki tadinda birakmis olayim :d
herkes sokak kopegi sever yemek verir gider, ben kopekleri yemekle kandırıp camin onune getirtip hem makarna verip hem turku söyleyip hem dert anlatirdim :d gitmeye calisinca da ekmek atarak geri çağırırdim :d gece saat 5 de filan tabi :d
köpeğin adini da deli koymustum :d deli deli hareketleri vardi korkutuyordu bazen beni.
cok zayifti, hamileydi hep bu kuzlayamaz olur derdik. bir gun ortadan kayboldu. keske daha cok seveydik yedireydik lan diye ev arkadasimla dertlenirdik bazen.
yalnız mısın söylesene, şöyle saçlarında ellerini gezdirirken iyi ki var dediğin biri var mı yanında?
gece kalkıp "ulan üşümesin be" diyerek üstünü örttüğün biri var mı?
iş, güç, para derdiyle koşturup da koşturup gece tavanı seyrederken bunun da olması gereken bir şey olduğunu ne de çok anlıyor insan.
bu olmadığında gerisi boşunaymış gibi geliyor aslında.
karnını doyur, barın, yaşa ve öl.
ne için?
sevmek, saymak, anlamak ve anlaşılmak.
dünyada bunlardan önemli ne var?
