Çocuktum o zamanlar sabaha karşı kuşlar ötüyordu bizim evin orda hep. Uyandırırlardı bayılırdım buna. Zaten yarı gözler kapalı. Hayal kura kura gene uykuya dalardım.
Sonra taşındık.
Yeni evde geçirdiğim ilk gece, sabaha karşı aniden uyandım.
Kuş sesleri yoktu. Eksiklik çok fazla hissediliyordu.
Oturdum kuş seslerine ağladım ben o gün.
Kıymetini bil o cıvıltıların çocuk.
birde bu kuşlar içinde kendini yarasa sanıp uçuşan ve sağa sola dengesizce dalış yapan gerzek martılar vardır, o değil terasta bir kaza sonucu sakatlık çıkaracak salaklardır.
bana çocukluğumda yaz akşamları arkadaşlarla bağıra çağıra oynadığımız oyunları hatırlatan kuşlardır.anneler konuşmaya dalar ya da onlar da dışarda çay içerdi, herkes balkonlarda olurdu.oyun beyaz atletli psikopat bir babanın durduk yere oyundaki en küçük çocuğu eve çağırarak zincirleme bir reaksiyon başlatmasıyla son bulurdu.işte bu kuşlar da o duyguları yaşıyordur belki, kim bilir.hayat bunlara güzel amk.
