bazen huzur verendir bazen de acımasız olan. ama hep sessizdir gece. sessizliğiyle ürkütür insanı çünkü çok şeyi gizler o sessizliğinin altında. sessiz çığlıkları haykırışları gizler aslında. üzerini örter hep karanlığıyla bir şeylerin. çoğu zaman kasvetlidir gece. kimi zaman ise huzur demektir.
geceler sahip ve ben köle...
ayrılık senin çocuğun bir başkasından...
bense sahte sahibi kahrını çeken...
benim sahibimse gece
ve ben köle...
yalan ve korku dolu üstelik uykusuz...
ne yaparsan yap güneşten uzak umutsuz...
mecbursun başını öne eğmeye o sahip
o gece ve ben köle...
kendime meftun olurum...
ellerin, yüzün, dudaklarındaki kıvrımlar ve tenindeki ateş...
özlem...
sesim kesilir o an...
acımasız ve görünmez gece
o sahip
ve ben köle...
insanın kendi olabileceği tek yer gece ve kalbidir dedim ve sonra insan yalnızken kendisidir diyede uzattım. ama insanın ruhuma o izinsiz girişleri yok mu? beni delirtiyor. sevgilim beni ne kadar seviyorsunlar, felsefe yapma, aşka gel kendine gelirsinler, insanları olduğu gibi kabul et mutlu olursunlar.. insanları olduğu gibi kabul edersem, bu savaşları, bu gizli sömürüyü, bu ölümü, şiirsizliğde kabul etmiş olmaz mıyım?
gece, sessizliktir. şehir sana senin sesini dinleme şansını ancak gece verir.
gece, karanlıktır. dehlizlerin ve labirentlerin güzergahını zihninde çizebilmektir.
gece, dumandır.her nefes duman gecenin derinine kavuşabilmektir.
gece, sekstir.kalabalıkta kaybolmuş iki ruha birbirini anlatan uğultudan ibarettir.
gece, mabeddir.yalnızlıktan kaçamamanın mazoşist ruhlara verdiği hazdır.
gece kimine göre kabus, kimine göre hoş bir rüyadır.kiminin canı cehenneme!
gece, ayindir .
köleyim işte
geceler sahip ve ben köle.
ayrılık senin çocuğun bir başkasından.
bense sahte sahibi kahrını çeken.
benim sahibimse gece
ve ben köle.
yalan ve korku dolu, üstelik uykusuz.
ne yaparsan yap güneşten uzak umutsuz.
mecbursun başını öne eğmeye, o sahip!
o gece ve ben köle.
kendime meftun olurum.
ellerin, yüzün, dudaklarındaki kıvrımlar ve tenindeki ateş.
özlem.
sesim kesilir o an.
acımasız ve görünmez gece.
o sahip!
ve ben köle.
--spoiler--
içindeyim, kapılar kapalı, göz gözü görmüyor, bir yanık kokusu, ciğerlerim yanıyor is duman ben nerdeyim, içindeyim.. karalar bağlamış kaderim, gözyaşı mı akan? bu ıslaklık ne? vurgun mu yemiş bakışlarım, bu ses? bi ses mi var? kim o? sen misin? aysel?? nerdesin.. lütfen bir ses ver, ölüm mü avuçlarında sakladığın, gördüm cebine attın hemen, nedir o? içindeyim ama göremiyorum idrak seviyem deniz seviyesinden de aşağı koşar adım ilerliyor.. korkuyorum, susuyorum, dışarısı gece ve kar iki zıtlık sarılmışlar yatıyorlar sokaklarda, titriyorum.. aysel allah aşkına?!
--spoiler--
Günün sonuna geldiğimizi bize hatırlatan, yalnızlık duygusuyla birlikte insanı düşüncelere ve hayallere sürüklüyen, müzik dinlemenin sizde garip etkiler yaratmasına neden olan, insanın üzerinde garip bir hüzün yaratan zaman dilimidir.
en huzurlu , en savunmasız , en sadakatsiz , en sade olan vaktidir insan hayatının.
kalabalıktan çok uzakta , yalnız ya da bir gecelik yol arkadaşlarıyla geçer süre.
güneş ışığı yayılmaya başlayınca adeta büyü ortadan kalkar , tekrar siz olursunuz.
