her lambadan sonra geride kalan lambanın sönmesi kadar ürpertici bir olaydır. bir bakmışsınız sadece karşıdaki lamba yanıyor, arkada kalan yirmi dokuzu sönmüş.
Tedirgin bir şekilde ışığın bulunduğu ferah mekanlar ararken yapayalnız ve korku dolu ama emin görünmeye çalışıp gözlerin alttan, alttan hafifçe bir sağı bir solu keserken 'arkaya baksam mı acaba?' Diye düşünüp yürürken ışıklı bir sokağa gelindiğinde mahsur kaldığınız Mağaradan çıkmışçasına sevinirsiniz.
Korku filmlerini aratmayacak, insanı gerim gerim gerecek bir durumdur. Geçenlerde akşam vakti okuldan dönerken yanımdan yan yana yürüyen iki kişi geçti. Aklıma şeytan çarpması filmindeki fragmanında da görünen o sahne geldi ve o iki kişinin gözlerini belerte belerte üstüme yürüyeceğini sandım. Karanlık çöktükten sonra yalnız başıma dışarda olmayı sevmiyorum.
