söz edilen yer uludağ üniversitesi kampüsüyse tek başına yapılmayacak eylemdir lakin insanız bir günümüz diğer günümüze uymaz. can sıkıntısıyla bitmek üzere olan bir günde, eline sigaranı alıp, kulaklıklarını takarak tek başına nefes almaya hastaneye kadar yürürsün. sonra acilin önünden geçersin oradaki hasta yakınlarına bir göz gezdirirsin ve sonra kendini iyi hissetmek için bir nedenin vardır; iyisindir, çevrendeki herkes de iyidir.
Kafasini rahatlatmak isteyenlerin yaptigi seydir.
Sabah ciksam mesela; herkes birlikte, kuslar bile cift, hava cok guzel, denizin uzerinde piril piril bir gunes... Sonra kendime bakiyorum. Manzaraya hic uymuyorum.
Ama gece oyle mi? Karanlik, serin, lacivert bir deniz... Huzur doluyorum.
Mideme uc parca bir sey girer de kilo alirsam onun icin de cikabilirim tabi. Ama en cok sinirliyken yururum ben, kosarim bazen. Denizin kokusu aliverir sinirimi, bir dinginlik verir.
Istanbul da yaşayan bir insan olarak Izmir Alsancak ta gece bir kere dışarı çıktım ve ben böyle bir kalabalık görmedim diye bilirim. Izmir in insanı sporu çok seviyor canım tüm gece yürüyüş yaptılar.
uykum yok. camdan dışarı baktım şimdi, her yer bembeyaz. zerre ses yok, araba yok insan yok. tam çıkıp yürümelik. kalın kalın giyinmek de zor geliyo şimdi ama üşenmeyip çıkıcam.
