Üzüntünün, kederin, aczin ve biçareliğin yansımasıdır gözyaşı. Kimse kendin ağlarken görmesin isteyenler ya gece yatak da yada yalnız olmayı tercih ederler.
Ne kadar çok rezil oldum bipolar olduğum için. En çok onlara ağlıyorum.
Neredeyse her gece aklıma öyle bir anım geliyor. Acaba elimde olan şeyler miydi yoksa tamamen hastalıktan mı diye kendimi yiyip bitiriyorum. insanlar küçük görüyor artık beni onların gözünde yalnizca "hasta"yım.
Gözyaşının kulağa akmasına neden olabilecek aktivite. Askerde iken Doğulu ve sert görünümlü biri vardı. Nişanlısını bırakıp gelmiş askere, usta birliğinde ikinci mi üçüncü mü ne ayına girmişti. Bizim koğuşta kalıyordu kendisi. Gece 2'de nöbetten döndüm yattım yatağa ama birkaç dakika uyuyamadım. O arkadaşın gizli gizli ağladığına şahit olmuştum. Normalde baksanız ağlayacak birine benzemiyor ama işte, erkekler ağlamaz diyen halt etmiş efendim.
Aslında iyi bir terapi gibi ama o kadar uzun zamandır yapmadım ve o kadar gözümden bir damla bile yaş gelmiyor ki... göz altlarımızın şişip, baş ağrısından uyuyamadığımız günlere sayılsın.
Uzun süredir çıkmadığım şu ruh halinde şükrettigim eylem. Orda burda ağlayıp rezil olmaktan iyidir; mis gibi evimde yatağımda ağlar uyurum. Yatakta sıkıntıdan, üzüntüden put gibi durup aglayamamaktan da iyidir ayrıca. Ağlamak çare olmasa da insanın yüreğini hafifletiyor.
