insanı çok güç durumda bırakan kızdır. senelerce annesi ile babası ile selamlaştığınız hal ve hatır sorduğunuz insanların o küçük kızı artık büyümüş nevizade gecelerinde fink atar olmuştur. zavallıdır çünkü hayatın sadece zevk ve sefadan ibaret olduğunu sanmakta gençliğinin verdiği o heyecan ile her an gençliğini yakacak hatalar etrafında dolaşmaktadır.. bir ramazan gecesidir, manevi duyguların en üst seviyelerde gezindiği bu günlerde işte o küçük ve tatlı komşu kızı olarak hatırınızda yer etmiş kız kapınızı çalar. gözleri yarı açık, suratında o masumiyetini orta yaşlı bir kadın yüzüne çevirmiş abartılı bir makyaj, ağzında kenar mahalle fahişelerinin o arsız gülümsemesini andıran bir sakız vardır.
o kadar içmiştir ki ayırt etme güdüsünü kaybetmiş, kendi evini bulamayacak kadar savunmasız hale getirilmiş bir çocuk. onu daha bu yaşta bu hastalıklı alemlere alıştıranlara lanet ederek baktım suratına, aslında ona gerekli islam adabını ve türk örfünü öğretemeyen anne babasına kızgınlığım vardı ancak onlar ile yıllardan beri süregelen komşuluk ilişkilerimiz bu kızgınlığı bastırdı. kapitalist burjuva ahlaksızlığına kendini kaptırmış orta sınıf bir ailenin lüks hayat özentisi kızını kolundan tutarak kendi dairesine götürdüm. kapıyı çaldığımda kızlarını o saate kadar uyumayarak bekleyen iki endişeli yüz ile karşılaşacağımı sanıyordum. ancak kapıyı çaldığıma öfkelenmiş yaşlı bir adam ile karşılaştım. kızı adına yarım ağız özür dileyip, genç işte diyerek bu kepaze durumu geçiştiriverdi.
o zaman anladım yıllarca aynı apartmanı paylaştığımız bu ailenin maneviyattan kopmuş, insani hayat ile bağlarını koparmış maddi ve zavallı bir hayat içinde debelenip durduğunu. acıdım, elimden sadece yüce yaradana el açıp onları islah etmesi ve mühürlü kalplerini nura açması için dua etmek geldi.
