Yorgunsundur sabahın köründe kalkman gerekir, islerini halleder uyumak üzere erkenden yatarsın yatağa. Zihnindeki o aptal düşüncelerle karşılaşmadan bir an evvel uykuya dalmak istersin, budur bunalımdan tek kaçış yolun. Hiç bir meşgale uzaklaştıramaz o girdaptan uykudan başka. Ama gözlerin batsa da dalamazsın uykuya. Bir de evin diğer unsurları ahalisi kedisi eşyası dahil umarsızca uyumaktaysa imrenir hatta kıskanırsın bu rahatlıklarını. Nasıl bu kadar umursamaz olmayı başarırlar, her daim mutlu olmayı nasıl becerirler der sorunu kendinde ararsın. Bu bile yeter kafandaki iç içe geçmiş halkaları harekete geçirmeye. Boğazın da ağrısa, odada içmeme kararı da (ki hangi alınan karar yeni sayfalar açtı , hangisi bi önceki sayfanın kalem izlerini saklayabildi) alsan uzanırsın küllüğe, çakmağa ve sigaraya. Koridorun ışığının kapı aralığından süzülmesiyle oluşan anlamsız ama baktıkça biçimden biçime giren geometrik şekline bakar ateşlersin meredi yaksın içimdekileri öldürsün diye. Dumanı görünmez karanlıktan. Göremezsin içinden çıkışını zehrin. içinde taşırsın zehri. O zehir gece kalır gündüz kalır. Sen hep bişeyler beklersin. Harekete geçmez sadece beklersin. Bilirsin beklerken kaçırdığın trenleri. Bazen sadece beklersin. Başkalarına treni gösterir, mutluluklarını izlersin ama sen sadece beklersin.
Sabah olur başlarsın koşuşturmaya kirli kaldırımlarda pis insanlarla. Gün döner yine buluşursun yalnız yatağında kendi dünyanla..
