Daha acısı Gece ikilere üçlere kadar yapmaktır.
Her seferinde son güne bırakmaktır.
Bittikten sonra kalan kıl kadar kartonları halı üzerinden toplamak, ellere yapışan uhuları temizlemektir.
Gözlerin artık uykudan önünü görememesi ama son sabır kırıntılarıyla buna devam etmektir.
Şimdi benim anlamadığım şey ağlama eşiği. Bir insan ödevini yapmazsa hayıflık duyup ödevini istemeye istemeye yapar tamam da ağlamak nedir. O zaman en küçük bir olaya hemen ağlanacak demektir bu. Garip.
