şöyle ki bir yanda yalnızsındır, kimse yoktur seni engelleyecek. özgürlük, rahatlık... tüm konforlara sahipsindir.
ama bir yanda yalnızsındır, kimse yoktur seni sevecek, seni dinleyecek... ve sen yalnızlığın ile bazen televizyonun karşısındaki koltukta, bazen soğuk bir yatağa uzanırsın, sırf yalnızlığını bir süreliğine unutmak için. ama uyuyamazsın. uyutmaz seni kanına kadar işlemiş yalnızlık...
hele ki kış gecesi yalnız uyumak zor iştir. Üşürsün, donarsın, yatağın bir köşesine kıvrılıp; yorganına sarılıp yatarsın. Yanında fırın gibi soba gibi bi sıcacık olan bi ikinci sen yoktur çünkü ya da sana benzeyen.
