söz edilen yer uludağ üniversitesi kampüsüyse tek başına yapılmayacak eylemdir lakin insanız bir günümüz diğer günümüze uymaz. can sıkıntısıyla bitmek üzere olan bir günde, eline sigaranı alıp, kulaklıklarını takarak tek başına nefes almaya hastaneye kadar yürürsün. sonra acilin önünden geçersin oradaki hasta yakınlarına bir göz gezdirirsin ve sonra kendini iyi hissetmek için bir nedenin vardır; iyisindir, çevrendeki herkes de iyidir.
Kafasini rahatlatmak isteyenlerin yaptigi seydir.
Sabah ciksam mesela; herkes birlikte, kuslar bile cift, hava cok guzel, denizin uzerinde piril piril bir gunes... Sonra kendime bakiyorum. Manzaraya hic uymuyorum.
Ama gece oyle mi? Karanlik, serin, lacivert bir deniz... Huzur doluyorum.
Mideme uc parca bir sey girer de kilo alirsam onun icin de cikabilirim tabi. Ama en cok sinirliyken yururum ben, kosarim bazen. Denizin kokusu aliverir sinirimi, bir dinginlik verir.
Istanbul da yaşayan bir insan olarak Izmir Alsancak ta gece bir kere dışarı çıktım ve ben böyle bir kalabalık görmedim diye bilirim. Izmir in insanı sporu çok seviyor canım tüm gece yürüyüş yaptılar.
uykum yok. camdan dışarı baktım şimdi, her yer bembeyaz. zerre ses yok, araba yok insan yok. tam çıkıp yürümelik. kalın kalın giyinmek de zor geliyo şimdi ama üşenmeyip çıkıcam.
ben bi kere eve aksam 10 da donmustum. annem kapyi acmamisti, git demisti. bes parasiz sokakta kalmistim. aslinda babama gidebilirdim. ama o zaman flort ettigim bi cocuk vardi sozlukten. ankara da yasiyordu. ona telefon etmistim. kimildama uc saate yanindayim demisti. anneannemler yazlikta yasiyordu o donem. anahtarlari bendeydi. anneannemin evine gidip onu beklemeye baslamistim. gercekten bikac saat sonra ankara dan yanimda bitti kahramanim. o gun adini koyduk, sevgili olduk. uc sene o evde beraber yasadik. bana bi gun dedi ki sen beni sevmedin, sen bana sigindin, oysa sen benim bu dunyada en cok sevdigim kadinsin. aslinda dogru bir yorum degil. evet sigindim ama cok da sevdim de. o donem dunyada benim acimi anlayabilecek tek insan sevgilim gibi gelirdi mesela bana.
onla atakoy de o evde yasarken sabaha karsi bazen iki, bazen uc dort yuruyuslere cikardik iki insomniak el ele. cok ayri bi duygusal uyumumuz vardi. sanki bizi bizden baska kimse anlayamaz gibi.
