günde üç öğün dayak yiyen sokak köğeklerinin geceleri kofti delikanlılık deneyimlerinin sonucudur. bana daha çok bazı insan olan köpek sürülerini hatırlatır.
zira bunlar sabahları diğer insanların kalabalıklığından kormaktadır ve geceleri sokaklarda sadece yalnız insanların dolaştığını bildiklerinden, tecrube edindiklerinden bu saatlerde grup halinde kendi güvenlikleri açısından bu şekilde dolaşırlar. tıpkı ilk insanın içgüdüsü gibi. korku halinde yaşamaktan topluluk durumuna geçmek ve kendini savunmak gibi.
neyim ben antropolog mu?
bir arkadaşımın "bu hayvanlara gece bir şeyler oluyor, gündüz aynı yerde yayılıp sakin sakin gelen gecene bakan hayvan gece pis pis hırlıyor" tespitini yaptığı köpekler.
