hüznün en acımasız, en kovalanması imkansız, en yakıp yıkan türüdür. gece yıldızlar teker teker gökyüzünde belirmeye başladığında aniden geliveren, saatler boyu süren, şarkıların, filmlerin, resimlerin, anıların anlamsızlaşmasına sebep olan, geçmişte yaşanan hüzünlerin iç içe geçmiş halidir. kurtulmak zordur, katlanmaktır yapılacak tek şey. gecenin karanlığı bir kasvet gibi çöker insanın içine. sabahın ilk ışıklarına kadar sürer, güneş doğduğunda bir daha ne zaman geleceğini söylemeden çeker gider.
gündüz vakti çöken hüzünden daha iyi prognoza sahip olmakla beraber yine de nahoş bir duygudur.
kesinlikle, evet kesinlikle bir yerlerde saklanmaktadır.. belki bir pencere kenarında, yastığınızın altında, çıkarıp attığınız bir çorabın içinde, eski bir kitabın sayfalarının arasında.. ama mutlaka bir yerde saklanmaktadır.. ne zaman gece çöker, ışıklarını da alır gider güneş. belki de serbest çağrışımdandır ya da güneşin gidişine özenmiştir ve tüm gidenleri anımsatmaya yemin etmiştir..
gece gelir..
yalnızsanız da, değilseniz de, durduk yere, sebepli yere, belki sırf öylesine belki de bir aşkın derin acısıyla kavurulken geliverir.. hatta kelimenin tam anlamıyla çöküverir üstünüze
gece boyu ırzına geçer tüm umutlarınızın, anılarınızın, duygularınızın.. en güzeli uyumaktır..
uyumak herşeyin olmasa da çoğu şeyin ilacıdır.
onsuz kalınan ilk günlerin geceleridir. gündüz yoğunluktan mıdır bilinmez belkide çok az gelir insanın aklına ama gece olunca .hele de ev sessizliğe bürününce. işte o zaman patlak verir özlediğiniz herşey ,boşluğa düşersiniz .sanki ömrünüzün bütün geceleri onunla geçmiştirde o gece yoktur yanınızda ve sonraki gecelerde. ne yapacağınızı bilmezsiniz ,gözleriniz dolar, ağlamak istemezsiniz ama galip gelir damlalarınız . içinizde sizi boğan nefessiz bırakan bir sıkıntı peydah olur. ve nihayetinde uzuuun zamanlar geçirilir böylece.o sizi terk etmeye alıştıkça sizde bu hüzne alışırsınız.
yalnızlıkla özlemi bir araya getirip yavaş yavaş ulaştığınız sabah sevgiliyi göremeyecek olmanın verdiği hüzündür. nedendir bilinmez sabaha yaklaştıkça daha da artar bu hüzün. en sonunda gözyaşına dönüşür. kimisi için çığlık olup kafaya basılan yastıkta bulur yansımasını. gözyaşlarıyla ıslanan yastıkta.
genelde gözyaşlarınızı tutamazsınız zaten teksinizdir, kimse yoktur işte o zaman maskenizi bir kenara koyup düşünürsünüz sonra zaten inceden akan gözyaşları yardımınıza koşar. müzik eşliğinde ağlamak mazoşistliğin en doruk noktasıdır hele hele mad world ve still loving you tadındaki şarkıları dinlerseniz mekan kavramınızı yok edebilirsiniz.
bu tip başlıkların gece açılmasıyla iyice insanı fenalaştıran durumdur, gece ağlamaya başlayan insan güneşi görene kadar susamaz ,bu kuralı gözönünde bulundurarak ağlamaya başlanmamalı, efkarı dağıtmak için ,mtv açılmalı hareketli parça kaldırabilecekse bünye, dinlenmeli, mümkünse eşlik edilmeli, üzgün havadan sıyrılınmalıdır ,çünkü bu saatlerde olanı tehlikelidir.
kesin çöküş anı bir sigara yakılıp (kullanmayanlarda ise genelde neskafe içilirken cereyan eden) günün değerlendirmesinin yapıldığı andır. Artı ve eksiler ayrı birer kefeye konur ve her gece bakıldığında denklemin birbirine eşit çıkması boğazda bir kurumaya, zihinde tutulamayacağının nefs tarafından şimdiden bilindiği sözler verilmeye başlanır yarına dair. en kötüsü de her gece bir önceki gece hatırlandığında fazladan bir sigaranın daha elde yakılı olarak bulunmasıdır.
hüznün tek sevindirici yanı bu mukayese zorunluluğunun asla farkına varmamış insanların farkında olmayı sağlamasıdır.
