bugün öğle vakti kestirirken yaklaştığını hissettim, yataktan fırladım ama kasım kasım kasılmaya çoktan başlamıştı bile. aşk acısı falan hikaye, çaresi olmayan tek acı bu ya.
Dünya da belki bu kadar acıyı verebilecek tek şey taşaklara gelen bir tekme olabilir. Gece bacağımı hafif kaldırdım ve tak kramp, Allah, bir çığlık attım, bir bağırdım aralıksız 10-15 saniye. Ben ağır krampı çene krampı sanardım, yemek yerken arada olurdu ama baldıra giren kramp varken çene krampı iğne batması gibi, şimdi çene krampına böyle konuştuk yemek yerken başımıza gelir neyse. Dün gece bu kramp geçti ve uykuya dalana kadar bacağımda çok ağrı vardı, tıpkı aralıksız 8-10 kat Merdiven çıkarsında bacaklarının ağrır ya onun gibi.
Derin bir çığlık ile, ev ahalisini uyandırmanız an meselesidir.
Sesinizi kısmak için, ellerinizle ağzınızı mı kapatmazsınız, elinizi mi ısırmazsınız, şebek gibi binbir şekle sokar insanı.
Saniyeler sonra geçer, ama canınızdan can alır sanki.
Yalnızsanız sıkıntı değil de, yalnız değilseniz ev ahalisini korkudan zıplatıp, yüreklerine indirmemek için, ağzınızı kapatıp, parmaklarınızı ısırarak boğulmuş çığlıklar atmanıza neden olan Allah'ın belası kramptır.
Neyse ki altı yedi saniye sürüyor yoksa aklı kaçırmamak mümkün değil.
Her gece 6 7 kere 5dakika boyunca aralıksız oluyordu eskiden. Allah düşmanımın başına vermesin. Acıdan gözlerim yaşarırdı. Dünyanın en berbat acılarından birisi. insan bir süre sonra kramp girmeden reflex olarak uyanıyordu. Dayanılmaz bi acı.
