gecenin o tuhaf sessisliğinde uyuyamayan insanlardır. fiziksel olarak çökene kadar direnir, sonra kuş cıvıltısı, işe giden insanların telaşlı ayak sesleri, ve sabah duyabileceğiniz bütün sesleri ninni olarak kabul edip, uykuya bırakırlar kendilerini.
ikinciöğretim öğrencileri, öğrenci, işçi, memur gibi herhangi bir sıfatı olmayan bitki kılıklılar, uyku problemi çekenler, sınavı olanlar, gece çalışan bireyler...
genelde paranoya veya şizofreni sorunu olan kimselerdir.geceleri zehir olur yanından bir türlü gitmek bilmeyen olmayan sahışla aynı ortamı paylaştığı için .yani gündüz gene kalabalık ortamları uyumak için seçerler.gece uykuları haramdır.
gece resepsiyonisti olarak benim yaptığım iş şu anda, belli bir süreden sonra çekilmez hale gelmektedir, çünkü her insan gibi biyolojik bir ihtiyaç olarak az da olsa gece uyumanız lazımdır ama uyuyamazsınız, ilk başta koymaz pek ama belli bir süre sonra feleğiniz saşıyor, özellikle gündüz de uyuyamadığınız için.
bunu sürekli yapıyorsa depresyona girme ihtimali yüksek insanlardır. güneş görmeyen insanlarda serotonin , depamin, oksitosin ve testesteron seviyeleri düşer. cinsel dürtüler ve mutluluk azalır.
Tamam geceyi uyuyarak geçirenler normal insanlar da uyumayanların hepsi mi sıkıntılı ? Değil işte.
Eğer ki birinin normal olup olmadığını anlamak istiyorsan geceyi nasıl geçirdiğine de bakacaksın ?
Az uyuyan çok yaşayan insanlardır. Benim bu. Sabah ne olur ne olmaz diye saat kuruyorum. Ama alarmdan ònce ben kalkmis oluyorun. Bazı dönemlerde ağır bir şekilde uyuyakalabiliyorum direk dalıyorum bazen. Bu tip durumlar için alarm kurarım. Ciddi uyku problemim başlamıştı fakat duzeldi. Geceleri sadece birkac kez uyaniyorum o da normal bile sayilabilir. Şimdi az uyumamin sebebi prensip meselesi değil. Ortalama bir beş altı saat uyurum normalde fakat iş nedeniyle güne erken başlamam lazim bu yüzden az uyuyorum. Yoksa biz de biliyoruz günde yedi sekiz saat uyumayı. * şaka bir yana bence insanin az uykuya alismasi lazim. Gunde sekiz saat cok uzun bir sure uyku için. Omrun uçte biri uykuya verilmemeli diye dusunuyorum.
Aslında niyetimiz sözlükte yazmak değil biliyoruz bunu.
Biz yalnızız.
Tek yaşayıp tek öleceğiz belkide.
Neden şuan yanımızda bize sarılan bir eşimiz yok?
Ya da "baba korkuyorum" diye bize sığınan çocuğumuz?
Fazla büyük oldu hayaller, bir arkadaş ortamında gece muhabbeti neden yapmıyoruz?
Çünkü yalnız insanlarız.
