denize açılan penceresi olan
ama bütün her tarafı pencere
tül perdeleri uçuşan uçuk mavi...
inanılmaz güzel bir oda
biraz önce o odada su varmış, deniz
oraya kadar gelmiş, bütün odayı kaplamış
ama ondan sonra zaman gelince çekilmiş
denizin bıraktığı neler var
olamaz ! inanılmaz... böyle...
tutuyorum bi tane deniz kabuğu, kocaman
Ve nasıl söyleyeyim sana, incecik
porselenden daha ince, daha da ince
hani bizdeniz kenarına gidince
şu kadarcık, şu kadarcık sarı şeyler buluyorduk.
hatırladın mı ?
onlardan daha ince ! incecik !
hiç bir maddede olmayacak kadar ince
üç tane iç içe girmiş, sen onu bir zannediyorsun
kocaman bir deniz minaresi. ah !
görüyorum onları, sana göstermek istiyorum. hiii !!!
dilim tutuluyor, ne söyleyeceğimi şaşırıyorum
-o kadın arkamda-
böyle bir tanesini hafifçe elime alıyorum...
elime aldığım anda tuz buz oluyor.
birkaç tane parçası kalıyor
onun içinden bi tane daha çıkıyor.
o da kırılıyor, o da kırılıyor...
ama diyorum, 'neden bunu elime aldım ?
o kadar güzeldi ki'!...
sana göstermek istiyorum
ve sen gelmeyi o tarafa
hiç düşünmüyorsun
mecburen onu elime alıyorum
ama elime aldığımda kırılıyor.
her taraf dolu...
başka bir tane görüyorum
ondan da güzel !
bu sefer onu elime alıyorum,
o çok sağlam.
hiçbirşey olmuyor ona
'tamam işte' diyorum.
tekrar o kabuklara baktım.
ilhan'cım o kadar güzel kabuklar ki,
dev boyutlarda...
çok güzellerdi
ama, o oda çok güzeldi 'Denizin çekildiği oda'
sol kapının ardında gül kokulu çeyiz sandığının ardında buluşalım
bakalım tanıyabilecekmisin beni
düşünemiyeceğin bir haldeyim
"krizalit kristalin"
(bkz: romans) albümünden bir harikalık.
iki yol, iki hayat arkada$ının çocukluk imgeleri ile doyurulmu$ sevgilerini birbirlerinin kulaklarına yalnız birbirlerinin anlayabileceği bir zeban, bir ortak ileti$im aracı ile fısıldamaları sonucu olu$mu$ bir güzelliktir.
albümün son parçasıdır. öyle sessiz, öyle derinden, öyle dalgalı.. parçalar ve biter.
