Genellikle uykusuz bir gece ve düşünülen her türlü ihtimal, her türlü seçeneği akla getiren eylem.
Sanki bir an olsun arkanı döndüğünde vurulacakmış hissi verir sonra o gece. Çoğu gece. Her gece.
Yapılmaması şiddetle tavsiye edilir. Bırakın yastıkta uyuyun, o gün ne yaptıysanız bırakın beyninizden aksın gitsin.
"yarın yine sıkıcı ve aynı şeyler olacak", "keşke şu konuda biraz daha şans tanınsaydı", "şu an yaptıklarının ceremesini çekiyorsun", "yarın her şeyi ardımda bırakıp balık tutmaya mı gitsem acaba", "peki ya elimdeki bütün parayı şişelerce viskiye yatırsam nasıl olurdu", "her şey düzelecek mi peki", "onları hiç sevemedim", "hayat bu mu, bu nasıl hayat", "adama bak beni mahkemeye verecekmiş, versin bakalım görelim", "insan o anda sahip olamadığı şeyleri özlermiş, ona sahip olunca da değerini bilmezmiş, ne kadar da doğru", "yok daha değil, biraz daha uğraşmam gerek o konuda, sabretmeliyim aynen", "ankara'yı özledim, üstelik şimdiden"... diye devam eden ve karman çorman bir şekilde beynin içinde dönüp duran sorular ve cümleler fırtınasıdır. bir günümün gecesi de düşünmeden geçecek mi acaba diye merak ediyorum şu sıralar. sanırım beni ayakta tutan en büyük şey kendime olan inancım, onu da kaybetmek istemiyorum desem yeridir.
hayal etmek gerçeğin yarısıdır derler insan, hayat denen o koşuşturmacada o kargaşada ; işte, okulda, sporda, arabada, derste, mutlaka kafasını kurcalayan şeylerle meşgul olur o koşuşturmaca sırasında gökyüzüne bakamayan insanlar bile vardır hayatımızda.
gündüz biter, yarı ölü haline almadan önce kalabalığın şiddetin bağırış çağırışın olmadığı sessiz ortamda insan insan olduğunu anlar ve hayal etmeye başlar düşünür, yorumlar, hayal eder, üzülür, mutlu olur...
işte budur asıl hayat;
gece olunca yastığa başını koyup olması imkansız olan şeyleri bile düşünmek...
hep derlerdi. akşam yastığa başını koyunca günün muhasebesi yap, günü değerlendir diye. bu söylenenlere kulak kabartırdım akşam yapacağım derdim. fakat nedense her akşam yastığa başımı koyduğumda uyudum. neden ben bu uykuyu bu kadar seviyorum lan? diye sordum kendime cevap yok. sonra bir daha günün muhasebesini yapmaya uğraşmadım bile. bana ne amk uyku varken.
yaptığın hataları, yapmak istediklerini, üzüntülerini, mutluluklarını, sorunlardan çıkış yollarını vs. akla gelmeyen bir çok şeyi kendi içinizde soru cevaplarla çözmenizi sağlayan eylemdir. bir nevi sizden iki tane olur yanınızda biri daha yatar. o bir şey söyler, siz söylersiniz. sabaha kadar kendinizle konuşursunuz. bir yol bulana kadar tabi ki.
uykuyu olduğu gibi kaçıracak olan durumdur. küçükken hayal kurdurur aslında fakat büyüdükçe bu zaman zarfında artık günün kritiği, problemler, sıkıntılar hepsi ortaya çıkar. kararlar aldırır size planlar yaptırır. velhasıl sonuç verdiği için düşünmenin doğru zamanı ve doğru yeridir.
şapkayı önüne koyup düşünmek gibi, yorganı üste çekip düşünmektir, bunu yapmadan uyyamam arkadaş ben, o gun yaşadıkların konuştuklarım illa bi gecer gözümün önünden, bu düşünme günün önemine göre 5 dk da sürebilir 1 saatte. genelde sorunlara çözüm üretildiği en önemli zamandır.
gece olmuştur. ışığı kapatırsın yatağa uzanırsın günün yorgunluğu çökmüştür üzerine.düşünürsün olanları olmayanarı.sevdiceği düşünürsün acaba şimdi ne yapıyor diye,uzaktaysan aileni düşünürsün,işini düşünürsün işler yolunda değilse,geleceğini düşünürsün geleceğe yönelik planlar yapıyorsan,günün muhasebesini yaparsın kısaca.
yapmıyorum diyenin yalan söylemiş olacağı eylemdir. eğer o düşünceler hayata geçirilseydi ortaçağda kablosuz internet, ferrari vb icatların olması muhtemeldi.
