tüm sırlarımı yastığım biliyor. gece yatmadan evvel, anlatırım bir bir olanları. sonra sızan damlalarla ıslanır, kenara çekerim yastıksız uyurum. bilmem kaç zamandır yastık kullanmıyorum ama yastığım benim en kıymetlimdir. çünkü dert yanmaya başlayınca '' ben de'' diye cevap vermiyor. yastığımın derdi yok sanırım, hiç kendinden bahsetmiyor. ama öyle tepkisiz mal mal durması da canımı sıkmıyor değil. sanırım sonunda onu da sıktım.
Her dükkanın günün sonunda girdisi, çıktısı hesap edilerek alınan ''Z Raporu'' gibi insanın kendi kendine muhasebe yapmasının doğal sonucu. (bkz: bu da mı gol değil)
fahişe düşünceler kıvrılırken beynimde, şeytanım bile artık beni frenler durumda. üzülüyor halime, kendime böyle acımasız davrandığım için. açık konuşuyorum; kendimi sikesim geliyor. yetmiyor, aynayla sevişip bir ben daha çıkarıp onu da sikesim geliyor.
gündüz içtiğim sigaranın 3 katını gece içiyorum. gece beni içine çektikçe bir fırt daha assılıyorum sigaramdan. geçmişin ayak izleri bile silinmişken o tozlu kaldırımlardan, bir kafamın içine söz geçiremiyorum. dedim ya, kendimi sikesim geliyor.
