Gece olduğunda çoğumuzun içine garip bir hüzün işler. Bazen nedenini dahi bilmediğimiz halde hüzünleniriz. Bunun nedeni yaşadıklarımız olsa gerek. Yoksa boş yere hüzünlenmeye gerek yok.
kendimizle kaldığımızdan baş gösteren durumdur.sıkılır,bunalır,döner dolaşır aynı noktaya gelinir,şarkılar dinlenir durum daha da vahim bir hal alır ve sözlüğe dert yanılır.
hüznün nedenleri genelde cevapsız sorulardır.ama arada bir oluyorsa gereklidir.
ya hep youtube yüzündendir.
bir şarkı açarsın, sonra bir sonraki, bir sonraki derken bir bakmışsın en hüzünlü şarkılara geçmişsin. için sıkıntı dolmuş. ah ulan youtube, milleti götürürsün frikikli videolara; beni götürüyorsun incesaz'a, yalnızlık ömür boyu'ya.
gündelik işlerle uğraşırken pek aklınıza gelmiyor fakat etraf sakinleştiğinde kafanızı yastığa koyduğunuzda bir yerlerde atıl durumda olan o "ontolojik kaygılar" baş gösteriyor. işte sıkıntı burada başlıyor. kısacaası geceleri çok sıkıntı oluyor.
yalnızlığın, moral bozukluğunun, intihar eylemlerinin, sevgiliye özlemin daha çok ortaya çıktığı zamandır. gece gibi karanlıksınızdır.
geceler geceler.
o'na duyulan özlemdendir. gündüz idare edersiniz ama gece fena bocalarsınız. o an gelir karanlık çöker, her yer sessizleşir, her yer sakinleşir. işte o zaman isteseniz de istemeseniz de içinizde bağıran sesi duymak zorunda kalırsınız.
