insan ölümden kaçıyordu bir zaman...ölüm arkada insan önde...
bir an güneş doğdu insan korktu.ölüm beni görecek dedi ve sunu sordu gece nerde?
o aydınlık arasından bir yol bularak koşmaya başladı koştu koştu...
bir an durakladı arkasına baktı ölüm yoktu ölüm nerde dedi ve sevinmeye başladı.seviniyordu haykırıyordu kurtuldum diye...
aniden şimşek çaktı beyninde.sessizce etrafına baktı.artık sevinmiyordu yabancılaşmıştı etrafındakiler sadece şunu söyledi
"nerdeyim"
sokaklar bürünmüş karanlıklara
loş ışıklar camlardan dökülüyor
sislerden bir ses çıkarak geliyor
gece nerde,ölüm nerde,nerdeyim?...
yollara vuruyorum hep kendimi
her köşede bir şey yitiriyorum
sessiz yankıları getiriyorum
gece nerde,ölüm nerde,nerdeyim?...
uzanıyor yol boyu kaldırımlar
ebedi yangın ne kadar uzakta?
bağırıyor yeşil,solan yaprakta
gece nerde,ölüm nerde,nerdeyim?...
bu şarkının sonuna doğru geldik
bir beste olduk bu acı ağıta
döküldü sonunda beyaz kağıda
gece nerde,ölüm nerde,nerdeyim?...
