az önce uykumdan uyanıp doctor who izlemeye başlamamla gelen his. bu yaşa geldim bunu izliyorum bir de gece yarısı izliyorum deyip kendimden utandım yatayım dedim şimdi de sözlükte geziyorum. benden adam olmaz.
ne yapıyorum, ne yapıyoruz? bi hedefimiz yok, varsa da saçma, geçen serkan inci demişti şimdi aklıma geldi ne kadar doğru söylemiş; bizi milyonlardan ayıran yeteneklerimizi yoksayıp hala muhasebeci olmak için uğraşıyoruz.
evet öyle, şekillendiriliyoruz, en idealistimiz bile açıktan işletme bitiriyor ulan belki götüm sıkışırsa lazım olur diye düşünüp.
nereye koşuyoruz? yarın sabaha uyanacak mıyız ha? kesin mi? geçmişi düşünüp kahroluyoruz, engelleyemiyoruz, hayattan zevk almamayı hobi edinmişiz, evet hayat çoğunlukla acı, fakat milyonlarca insan bu acılarla yaşıyor, neden geçmişe kahrolup geleceğe kaygı duyup şu anı boka döndürüyoruz, evet, neden?
