yapayalnız kalacağını bildiğin için sürekli insanların peşinde koşuyor olduğunun ama aslında bundan çok yorulduğunun farkındalığıyla yüzleşince çöken hüzün bu geceki sınavım.
Acaba mutlu olabilecek miyim? Düşüncesine daldırır insanı sonra en güzel kaçış yine uykudur diye düşünür insan sabah sanki her şey çok farklı olacakmışcasına. Belki küçüklükten beri oynar bu oyunu yarın daha güzel bir gün olacak der. Kim bilir belki yarın gerçekten de o beklenen gündür. O gün mutluluğu yakaladığın gündür.
Karanlık gibi çöker üzerime sessizlik,
Seni hatırlatır tıpkı gözlerinin karası düşsellik,
Kaybeder işte deler içimi sonsuzda sensizlik,
Hüzün ile gelen derin incelik..
