en azından sabah akla gelmesinden iyidir. nasıl unuttum ben o profiterolü yaa. insan azmanı kardeşim kesin yemiştir onu. acaba yememiş midir? annemi arayıp sakla desem saklar mı ki? akşama dolabı açtığımda bıraktığım yerde görürüm inşallah süpaneke amin.
okurken bile bi düşündüm açıkçası "ne vardı buz dolabında yaa" diye. nasıl hoş bir durumdur o ne sevilesidir. ne gece yarısı elinde çiçekle gelen sevgili, ne kapıma bırakılmış minik bir köpek yavrusu. hiçbir şey beni o histen daha mutlu edemez şu an. neyse belki abarttım ama olsa hoş olurdu be. ama malesef şu an öğrenci evinde peynir zeytinden başka bir şey yok.
