sokakta kimseye bulaşmadan, kafanız önde ama tetikte bir vaziyette yürürken birden "pardon, fotoğrafımı çeker misiniz?" sorusuyla karşılaşırsınız. bu tekinsiz dünyaya güvenmediğinizden istifinizi bozmadan yürümeye devam etmek en akıllıcasıdır.
ancak ısrar edilir, "pardon, pardon beyfendi!".
şimdi yola devam etseniz güzel bir dayak yeme ihtimaliniz kuvvetle muhtemeldir. o yüzden mecburen durup gülümseyerek "tabi" deme zaruretiniz hasıl olur.
asıl mesele de burada başlar.
ortam ışığından dolayı flaş patlasa tövbe estağfirullah 3 harfliler gibi çıkacaklar. flaş patlamasa görünmeyecekler. her halükarda "güzelim tatili mahvettin be adam!" denilerek üstünüze gelinebilir ve bir araba dayak yeme ihtimaliniz belirir.
gece ne zaman dışarıya çıksam "allah'ım n'olur kimse benden fotoğrafını/fotoğraflarını çekmemi istemesin" diye dua ede ede yürürüm. çok şükür bugüne kadar başıma bir şey gelmedi. zarar görmek istemiyorum.
