üniversite bittiğinden beri yaşanamayan olay. üniversite biter gerçek hayat başlar. baba ocağına geri dönülür. ve komün hayat tekrar başlar. 4 sene edinilen alışkanlıklara reset atmaya çalışmak kadar insanı zorlayan başka birşey yoktur. ailenizi çok sevsenizde kendinize ait bir odanız dahi yoksa durum daha da zordur.
berbat birşeydir. tamam belli bi zaman yapacak birşeyler bulursunuz, gayet eğlenirsiniz ama yatma vakti gelip çattı mı kal gelir, uyuyamazsınız, aklınıza ne kadar saçma sapan şey varsa gelir.
gece evde yalnız kalmak demek; evdeki tüm elektronik eşyaların sabaha kadar çalışması demektir. buna kettle da dahil.!
en güzel gecedir.
biranızı alıp enfes müzikler eşliğinde güzel kitaplar okuyabilimektir.
ya da enfes filmler izleyebilmek.
ya da sayfalarca yazı yazarak içinizdekileri akıtabilmektir en doğalından, ağlasınız da gülseniz de, kahkahalar da atsanız kimse size "noluo yahu" diye sormayacaktır, kimse sizi sorgulamayacaktır.
donla yatıp "babamla karşılaşır mıyım lan" sendromu yaşamamaktır.
güzeldir yalnız gece, insanın kendisini bulduğu gecedir.
kendisini tanımlayabilip, tanıyabildiği gecedir.
yalnızlığıyla barıştığı, kendine şans tanıdığı gecedir.
yıllardır yaptığım fiiildir. dışardan davulun sesi hoş gelse de yaşamayanın bilemeyeceği vahim bir durumdur. karanlık , in cin korkuları olmayan için sıkıntısız gibi görünür. ama acı gerçeği es geçmemek gerekir ki, adı üzerinde yalnız kalmaktır....
alışık olan bünyeler için son derece normal durum, hatta geceyi yaşamasını sevenler için en değerli zaman dilimidir. küçük yaştan beride alışıksanız pek çok şeyide sisteme oturtmuşsunuzdur zaten, size keyfini çıkartmak kalır.
