sıcak bir yaz gününden kalma terin tuzu tenini ay ışığıyla tutuşturduğunda uyanıp kendini selamlamak. "Önce her şeyden önce kendin için yaşayıp kendini selamlayacaksın" diye narsist bir paragraf dolaşır kafanda, artık neredeyse tur üstüne tur bindirir. Beynin uyuştu uyuşacaktır. iç ses bokunu çıkarmıştır artık, pekala dayanamayıp evin ortasına gelir kollarını iki yana açar, ayaklarını çapraz yaparak kafanı moliere in kralı alaya aldığı pozda eğersin. Ses kesilir. Öylece bi 20 saniye kalır kendine saygıda tavan yaparsın. Ve sonra Kafanı kaldırıp sağ yanağındaki gamzene yüklenerek gülümsersin. Gülümseyen süper kahraman yoktu sanırım.
