uyku tutmayan bünyenin derinlere dalmasıdır. hesap kitap işleri değil de böyle daha kurgusal ve düşsel şeyler geçer aklından. tavan da bazen penceredir bir yerlere açılmak için. ne düşündüğünü yazmak elbette kolay değildir. çünkü o kadar konfüz edersin ki bir düzende hatırlamak mümkün değil.belki sabahlara kadar düşündüğüm oldu, kuşlar, cıvıldayana dek ellerimin cebimde durmuşluğu var. "neyin peşindeyiz" diye sorgulamışımdır hep. yine en çok: "
milyonlarca insanın arasında yok olmak yerine niye bir sahil kasabasında sığırcık kuşlarının paralel gecisler yaptığı bir çatıda var olmuyoruz, niye?"
