gece bütün karanlığı ile getirir bütün kederleri, simsiyah bir ayna gibidir insan oğluna gece. kendisiyle yüzleşir, hesaplaşır, ödeşir.
gece bir fahişe gibi girer koynumuza usulca; arsız, ağzı bozuk bir fahişe gibi küçük ve sahte aşk oyunları ile alır bizi kendimizden, götürür kendi dünyasına ve zamanı dolduğunda bırakıp gider bizi kendi küçük yalnız dünyamıza.
gece bütün saflığı ile masum, nazlı, şirin bir sevgili edasıyla gelir yanı başımıza en sıkıntılı zamanlarımızda. sıcak dizini yastık yapar ve bir anne şefkatiyle okşar saçlarımızı.
gece insanoğlunun ta kendisidir aslında, çünkü insanoğluda her gece çıkarıp koyar maskesini başucuna ve simsiyah suratlar kalır gündüz sevimli gözüken palyonçalardan geriye.
