dolunay sahibi bir gecede gökyüzüne bakıp gördüğüm vakit dolunayı, hatırlamaya çalışırım yüzeyin hissini, oradayken yüzüme vuran güneşi, karanlıktaki yalnızlığı ve baktıkça içinde hissettiğim soğuk huzuru...
ne zaman görsem dolunayı aklıma takılır; "onlarla aynı gökyüzüne bakıp aynı ayın altındayım. belki şuan onlarda benimle birlikte izliyor. bir kısmı birbirine yakın olsa da bir çoğu başka şehir ve ülkelerde. acaba onlar ne yapıyorlar? ne hissediyorlar? Akıllarına geliyor muyum?". hepsi kendince hayata tutunmuş, hemen hemen hepsi kendince bir koşturma peşinde. kimisi tıp kitapları arasında uyumuş, başkası bardaki vardiyasından eve dönerken, bir diğeri 2.5-3 saat içinde fırını açıp ekmek yapmaya başlayacak ama iki gündür gözüne uyku girmiyor. daha örnek çok ama tutup hepsinin hayat öyküsünü vermeye ne gerek var. hayat.
