bu insanların ayakları yere basmaz...
asla günümüzden memnun olamazlar.. hep eskiden güzel olan olaylardan bahsederler..
kıyafet seçerken son model markalar yerine 70 lerin çizgisini taşıyan geomatrik desenleri tercih ederler
evde yeni konsept mobilya bulmazsınız.. keniden olmasa bile onun bunun eskiciye vereceği eşyayı toplar..
türk filmlerinden vazgeçmez, hatta o zamanlar istanbul ne yeşil, ne yaşanılası bir şehirdi der..
yeni sanatçıları beğenmez.. eski şarkıları arar bulur, bulamadıkları için aynı kafadaki arkadaşlarına başvurur...
ahd-ı vefa duygusuna fena halde sahip, aslında mutlu olması zor insanlardır çünkü o yılların mutluluğu asla geri gelmeyecektir...
mobil iletisim araclarinin otobusu patlatacagini dusunen, ve otobuste mobil iletisim araci kullananlari anarsist * ilan eden insandir. patch'ler, update'lerle olmaz bu is, komple upgrade edilmesi gerekir.
romantik, geçmişi çağrıştıran, hani şu bizi sobanın üstünde kestane yaptığımız ya da mahallede topun sahibi çocuğun yaptığı piçlikleri hatırlatan sevdiğim mi yoksa nefret mi ettiğim diye beni bunalımlardan bunalımlara sürükleyen kafasında kırmızı şapkası, ellerinde elma şekerleriyle suratları şirelenmiş pembe yanaklı veletleri hatırlatan pis insanlar. yahu sözlüklerde de bunlardan çok var ama yazık ya. cidden.
ben de çok isterdim, mahalle arasında tepiştirdiğimiz topun bizim hayatımıza etkilerinden bahsetmeyi. ya da annemizin eve doldurduğumuz arkadaşlarımız yüzünden onlar gidince azarlaması hikayelerini. ortaokul yıllarında bi türlü açılamadığım, sonra da gidip en yakın arkadaşıma yar olan kevaşeye yazdığım mektupları sıralamayı. birbirine taş fırlatmaca gibi saçma bi oyun oynarken az kalsın arkadaşımın çıkaracak olduğum gözlerini. okuldan kaçıp atari salonlarında çektiğim aduketleri. havuzda yüzmeye çalışırken boğulma tehlikelerimi. eşek kadar olmama rağmen annemle gittiğim hamamda yaşlı başlı teyzelerin, pörsümüş, sarkmış, iğrenç memelerine bakma sapıklıklarımı. pazar günü banyo yapma resitallerimi. parlament sinema gecesi kulübünü. falan fıstık. deli misiniz lan siz? bunlar ne böyle! zaten birileri tatlı tatlı, bazen sıcak bazen dişimde gıcırdatma hissi uyandıran hikayelerle bunları seriyor önünüze. kimisi hatta birçoğu, orjinal ve kimsenin aklına o anda gelmeyecek şeylerle statü zengini olma derdinde. onların durumu çok vahim. evladım, tez zamanda psikoloğa görünün. bu kadar geçmişte yaşayıp ne bok varsa anlatmak iyi değildir. embesil bir çocukluğa işarettir. benim tüm hayatıma sığdıramayacağım anıyı, sen yüzlerce satıra dökmeye kalkıyosun, ki sağlıklı bi düzen ve mantık değil bu. ha kimisi o bahsettiğim sıcacık neşeli günler, mavi boncuk tadında şeyler yakalamayı başarıyor, onlara imreniyorum. yok lan ne imrenmesi, çünkü biliyorum ki istesem kelimlerle yaptığım dansı burada da gösterebilirim. ama size ne lan benim çocukluk anılarımdan, aşklarımdan, sabaha kadar seviştiğim kızlardan, meni taneciklerimin süzülüşünden. büyüyün lan biraz. kurtulun şu geçmiş sevdasından. hem yazamıyosunuz hem de hala ah ah çocukluk, ne günlerdi be! diye içleniyosunuz. yazık.
YAVUZ TURGUL UN ANA TEMASI. iYi SiNEMA iZLEYiCiLERi iYi BiLiRLER, YAVUZ TURGUL ÖZELLiKLE ŞENER ŞEN E
geçmişin içinden kopup gelen bugünleri hâlâ geçmişte yaşayan adam ROLLERi VERiR. GEÇTiĞiMiZ GÜNLERDE HINCAL ULUÇ TA BiR YAZISINDA BAHSETMiŞ, AYNI ŞEYi DÜŞÜNMÜŞÜZ DEMEKKi.
''Dünya çapında bir sanatçıya dizi film çeker gibi hep aynı tipi oynatmak yetti.'' DEMiŞ HINCAL ULUÇ.
Modern bir kent insanını da oynamalı. Bir avukat, bir mimar, kurbanlarını pişirip yiyen bir gurme... Al Pacino gibi, Anthony Hopkins gibi... Yok mu ona böyle rol yazacak bir senarisT SORUYORUM YANi.
jack daniel'inde söylediği gibi bu insanların mutlu olması çok zordur.hayata günümüz insanlarının baktığı gibi basit bakamaz.geçmiş zamanların o büyülü dünyasını gördüğünden beri sürekli geçmişe ve geçmişe ait herşeye hayranlık duyar.siyah beyaz filmleri izlemek için saati sabaha karşı 4'e kurar.7'ye kadar bu filmi izler sonrada o halde okula gider.yeşilçam filmlerini kaçırmamak için her gün bütün kanallardaki fimlerin listesini çıkarır mümkün olduğu kadarıyla hepsini izlediği halde yine aynı istekle izler.en sevdiği klasik filmlerin cıktığı saatte okulda yazlıya girmesi gerekirken yazılıyı asıp filme yetişir.sinema gibi o büyülü dünyada hayatının anlamını geçmişte arayarak bir hayat sürmek ister.filmlerdeki o saf temz duyguları gördükten sonra şimdiki zamanda insan ilişkilerinde hep bir samimiyetsizlik görür.bütün o güzel saf,mükemmel tutkuları gördükten sonra ondan daha mükemmel bir tutku olamayacağını düşünür bu yüzden hep bir memnuniyetsizlik hali vardır.herkes porche'lerin,bmw'lerin hayalini kurarken o 1969 pontiac firebird'lerin,1940 lincoln continental'lerin,dodge charger'lerin hayalini kurar.buram buram tarih kokan yerlerde dolaşırken bi anda yok olup o yerle bütünleşmek ister.eski eşyaları gördüğü zaman sadece karşısında bir obje görmeyip onun yaşadığı bütün hikayeyi görmeye çalışır.eski türk pop vb. şarkılarıyla yaşayan bu tip şarkıları duyduğunda zaman makinesiyle o şarkının söylendiği stüdyoya o tarihe giderek kendinden geçer.babannesiden babasından duyduğu o masum hayat hikayelerini kendisinin yaşaması için neler verir.teknolojinin götürdüklerini görrüp üzüldüğü halde kendini teknolojinin bu yanlarından alıkayomadığı için bütün inandığı değerlere ihanet etmiş gibi hisseder kendini.hayallarindeki o istanbulun bir gün bizzat görüpte hayal kırıklığı yaşamaktan çok korkar.bu gibi bir sürü sebepten dolayı geçmişte yaşamayı ister her zaman bu zamana ait olmadığını düşünür.ama bir mucize olup o zamana gidebilse burda olamadığının aksine orada mutlu olacak mı bilinmez ama hayallerindeki o yaşantıyı özlemesini engelleyemez.kısacası daha mükemmeli varken neden daha azıyla yetineyim diyerek o zamanların güzelliğiyle bu zamandaki hayatının anlamını arar.
yeşilçam filmleriyle ömrü akıp geçer ordaki acıların bile ne kadar mükemmel tasarlanıp yaşandığını görür.mutlulukların o eşsiz sevinciyle kendisi sevinir.bu kişiyi en mutlu görebilceğiniz zaman önüne bir yeşilçam klasiği açıp bide abur cubur koyduğunuz andır.
birinin attığı kazığı unutamayan insandır.*kendine bunu yediremez kabullenemez, bu yüzden de hep ogünde yaşar sorgular ne yaptımda bunu yaptı diye düşünür... düşünür... düşünür...
hep o anlarda takılı kalır. ancak atılan kazığın nedenini anlayabilirse *ancak ozaman akan hayata geri dönebilir.
zaman makinasını bulmuş ve kullanmış kişidir. ancak gittiği geçmişte makinanın direksiyonu kırılmıştır. geçmişte zaman makinası olmadığından orda kalmış insandır.
yaşadıklarının etkisiyle eski güzel günleri arayan,hatırlayan insandır.
geçmişte değer verildiğini ve sevildiğini bilen, ancak suan için, içinde bulunduğu cevre ve sosyal koşullardan hoşlanmayan, insan sevgisini yitiren insan modelidir.
depresyonun ilk basamakları bu evrede atıldığını sanmaktayım.
balık burcu olması muhtemel insandır. kimisi kendi geçmişinde yaşamanın yanı sıra ahşap bir ev, arnavut kaldırımı bir yol, eski bir istanbul tablosu, siyah beyaz bir resim, yüzyıllık bir çınar ağacı görse dalar gider. eski yaşanmışlıkların izini arar onlarda. sonra mecburen gerçek dünyaya döner. adı üstünde geçmiş geç-miş tir.
Tarım devrimi ve sanayi devrimi yeniden şekillenen toplumsal yaşam biçimlerinde üretim-tüketim ilişkilerinin kapitalist boyutunda değişen tek şeyin niteliksel olarak hız niceliksel olarak kolaylık olduğu gerçeğini farkedebilen insanlardır.
Siyasi partilerle insanlar daha kolay sömürülmekte , tarım tekelleri ile kotalar yoluyla insanlar daha fazla aç bırakılabilmekte , makineleşmenin yardımı ile biraz da bilişim çağı baharatı ile emek ve toplumsal ilişkiler daha kolay ve hızlı şekilde kapitalist sisteme entegre edilebilmekte yaşam tüm anlamsızlığıyla devam edebilmektedir.*
aslında geçmişte çok güzel anıları olmasa da her geçen yıl bir önceki yılı özleyen, gelecekten korkan ve bunda da kendince haklı sebepleri olabilen insandır.
