ne feci bir durum.. acıya hergün biraz daha davetiye çıkarmak, her yeni bir günde geriye gidip umutsuzluğunu artırmaktan şimdiye yaşanacak, zevki çıkacak bir şey bırakmamaktır.
geçmişte birşeyler olmuş ve istenildiği gibi sonuçlanmamıştır. Ama halen o sonucu almak için umut sahibi olduğunuz için geçmiş ile yaşar ve hesaplaşmaya çalışırsınız onunla. eğer istenen sonuç gerçekleşirse geçmişle hesaplaşmış ve geleceğe de bakabiliyor olursunuz. ama istenen sonucu almak için umut kalmamışsa hiç geçmişle uğraşmanın anlamı yoktur. silin o geçmişi ve geleceğe bakın.
o kadar güzel yaşanmıştırki geçmiş, düşünmeden edemessin. tekrar yaşama isteği sürekli seni düşünmeye sevkeder. ama hiçbirşey ilkinin yerini tutmadığından, sarar sarar tekrar izlersin. belki şimdiki zamanda daha güzellerini yaşıyorsundur ama önemsemezsin. belkide gelecekte önemli olacak ama sen hep zamanında değil geçmişi hatırladığında mutlu olursun.
geçmişi bırak şimdiye bak laflarıyla yok olmayacak durumdur. seni derinden yaralayan olayı düşünmek istemezsin ama o senin aklında sürekli canlı kalmayı kafasına koymuştur. onu atamazsın, o senin bilinçaltı düşüncendir artık. moralsiz olursun doğal olarak bugünü de göremezsin körleşirsin. sadece yaşayan bilebilir...
bu gunden ve gelecekten hic bir beklentisi kalmayan gecmiste ki anılarla yasayan hayatın da bircok keske olan insanın kendi kendine iskence etmesi. (bkz: mazosist duygular)
