Sürekli arkanıza bakarak ilerleyemezsiniz, ilerleseniz bile ya bir yere çarparsınız ya yanlış yollara saparsınız ya da karşınıza çıkan güzellikleri kaçırırsınız. Peki sorun bakim ben yapabiliyor muyum tabiki de hayır.
insanın gelecekten korkma kaygısından doğuyor olabilir. Dinlediğimiz şarkılar, okuduğumuz kitaplar, çevremizdeki insanlar hep geçmişin mutluluk ile dolu ya da özlenesi bir tarafı olduğunu iddia ediyorlar. Bana kalırsa, insan yapısı gereği olayların üzerinden bir süre geçtikten sonra olumsuz anlardan ziyade olumlu olan anları hatırlamaya çalışıyor ya da kim bilir; belki de buna diretiyor. Bugünü kötü anıyorsak, aradan bir yıl geçince bugünü neden özlüyoruz?
Özlüyorum valla. Saçma sapan kısıtlamak birilerini kıskanmak ve bunu belli etmeyi özlüyorum. Karşıdakine her türlü atar trip yapıp tepkisiz kalmasını sonra benim tepkisizliği konu alan tartışma başlatmamı sonra da karşıdaki benim gönlümü almak için çabalamasını özlüyorum. Ah aah ulan be! Kaşınıyorum gene. Sonra gene alış gene gitsin. Muhteşem döngü.
