şahsen özlenilen devire götürebilecek bir zaman makinesi lazım. özleyen siktir olup gitsin mesela o devirlere.
adam gibi adamları bulsun. ** adam gibi kadınları bulsun.
hatta gitmişken bi eski bayramlara da baksın hele oralarda mı?
hiç bir işe yaramayandır. aksine insanı dibe batırandır. daha da çok mutsuz edendir. ne zaman ki geçmiş zamanları özlemeyei başarır, bugüne ve yarına göre bir ben yaratmayı başarır insan işte o zaman belki biraz olsun huzuru yakalıyor.
yoksa insan sonsuza dek geçmişi özleyerek yaşayabilir. çünkü geçmiş gerçekten güzeldi. herşey temiz, herşey hatasızdı. acılar bu kadar yaralamamış, yaralar henüz kabuk bağlamamıştı.
annenin yaptığı sıcak yemeği, eve geldiğinde hazırlanmış bir sofranın olmasını, harçlığı evdekilerden almayı, aylık gelir gider hesabını evdekilerin yapmasını, daha az sorumluluk sahibi olmayı çok özledim.
insanların bencillikten ölmediği, adamların adam gibi kadınların kadın gibi olduğu, en önemlisi sevgi diye bir duygunun gerçekliğine inandığımız günleri özlemektir.
insan elbette ki özler geçmişi, şimdiki aklım olsaydı der hep çünkü geçip giden zamanı geri getiremeyeceğini bilir ve hep bir şeyleri eksik, doya doya ya da hakkını veremeyerek yaptığını düşünür. şimdiki aklıyla düşünür çünkü! oysa ki o tecrübeleridir onun böyle düşünmesini sağlayan. o an kendini çekebilse kendinde bir anlık ve baksa kendi kendine uzaktan görecek aslında özlediği her şeyi öyle olduğu için, öyle yaşadığı için özlediğini.
özlemek güzel de bazen, geçmişte sıkışıp kalmasa insan.
beynimizin bize oynadıgı oyundan ibarettir. yasarken en çok sıkıntı cektigin, bazan en nefret ettiğin anlar bile gun gelir tebessumle ne guzel gunlerdi be diye yadedilir. bu erkeklerin askerlik bitince askere donmek istemesine falan benzer. çünkü beyin geçmişi senin mutlulugun için montajlar. okulu dusundugunde aklına derste bunalıma girdigin anlar gelmez, öptüğün kızlar gelir.
hoş sıradan günden de anı olmaz zaten, bi anı sahibi olmak icin önce acı sahibi olmak lazımdır.
eski günleri anmakta zarar yok yalnız, bugun yeni seyler soylemek lazımdır.
eski bayramları özlemekle aynı düzeyde ilerleyen düşünce tarzıdır. eskiden herşeyin daha doğal olduğunu düşünmektedir. yaşadığı hayattan memnun değildir ama yaşamak zorundadır.
