" yalnızlıkla ilgili çala klavyem
elbette zamanımın ötesinde
aydınlanma uğramaz bana
öğrendiğim her şey doğru
kırk satır sonuna bırakmalarım
kırk katıra anlatamadıklarım
söylediklerimi boşverin
kırk haramiyle dayansam
açılmayacak kapıları eskittim yıllarca.
gelin buralara hadi korkularım
yüzleşiyorum sizle ellerim
bozuk olsa da yetmedi
bu çile okudum fazıldan
dudaklarımdan düşen bir yara fakat
sağlam her tarafım dışardan
siz öyle bakınca uzaktan farkediyorum
yaralarım varmış en çok bana bakın
sesinizi kısıp yürümeyin kaldırın kafanızı
elleriniz boşta yüreğiniz kaldı
ya bu saçma sayfada beraberiz işte
bir şiir hani siz okuyunca
ben yazmış oluyorum bu satırları
okudum yazdım kaldım sustum karaladım
siz gelmediniz ben bittim, sildim, dövdüm
bakın nasırlı olmayan ellerim
balık da yerim beynim gelişsin nakaratı boşverelim
gideceğiz ya dünyadan ritmi sevelim en çok da beni
ellerimi yazmaktan sıkıldım dışarı çıkalım
siz beni dövün ben morlukları yazayım
ben baba değilim babamı anlamadım
o çocuk öldü beni anlamadı ben şair oldum
annemi anlamadım bu hikaye bitmedi bir türlü
susuz kaldım siz neredesiniz ey insanlar
bakın bana yollar çabuk bitiyor artık
zaman eskisi kadar genç değil
ben sakinim onlar heyecanlı
trafik kazaları bu yüzden.
özlemiyorum artık surları
beklemiyorum bu sıkıntılı suları
olsun sizin kara parçaları
parçalı bulutlu hava bültenleri
açık gökyüzü sizin olsun
ben uzakta kalayım bir köşede kıvırılır
yatarım yeterki gözlerim
gördüklerini bilsin duyduklarım doğru olsun
ben paçavraları sahiplenmeye hazırım
aslında yok hiç bir şey ya da var olan her şey
onun bir hikmeti sual olunmaz ya
kendi dertlerimize bakmalı
bu kontrabasın sesini kısıp
yüzümüze bir su vurmalı.
kalbim yorgun değil
kalp kelimesi şiirde kullanılmamalı
samimiyet önemliymiş melih öyle dedi
sıkışan ne o zaman bu göğüs kafesime
babamın bir yarısı mı yoksa
yoksa annemin bir gece yarısı
yanımda uyuması mı?
susmak çözüm olsaydı ben de
mutsuz olabilirdim belki
daha karanlık şiirler yazıp
yollarınızı keserdim
bana para ben dergi çıkaracağım
şiir yazıyorum ben
sizi anlatamıyorum o halde bana para verin
izlemeyin televizyonları
kültür sanat programlarını izleyin
çamurdan sanat olmaz ama
allahın yarattıkları hariç
diyorum ya özleyin beni
samandan kağıtlarda, parlak monitörlerde."
bana biraz heyecanlı gibi geldi. ev almak istediğimi yazmış ki ben evim olsun da istemiyorum. gerçi babamın var sana bırakcam diyor ama ben satarım parayı da filistine gönderirim, diyorum. ondan sonra bırakmıcanı söylüyor. sana mı benziyor biraz ne. yoksa siz hepiniz birbirinize mi benziyorsunuz.
ayrıca köle olacağımı iddia ediyor, kendisi ise zengin olursa efendi olacakmış gibi bir sonuç çıkıyor.düşünüyorum da ikimizde köle olacağız galiba ben insanlara sen mala mülke.
hangisi iyi sen karar ver.
bide ölmekten sonra hatırlanmamaktan korkuyor gibi geldi bana. takma bence bu kadar, hitleri napolyonu, stalini, lenini, maoyu herkes hatırlıyor. ama pek sağlıklı şeyler düşünmüyorlar haklarında.
