Umarim, bu ilani veren canilerin anneleri bu canilerin parcalarin etegine toplayip defnetmek zorunda kalmaz. Acisini bir tek anneler anlar katiller degil.
Takım elbise giyince adam olduğunu sanan,katil bir caniye lider diyen insanlık yoksunu ülkücülerin işidir.Gerçi ülkücülerden adamlık beklemek pek de mantıklı değil.Türkiyenin iyiliği adına hangi olumlu işi yapmıştır ki bu faşist ergenler.Mühsin yazıcıoğluna,abdullah çatlıya tapan adamlar bunlar.
kendilerince haklı ilan.
ulan pkk li itoğlu itler ve o'nun şerefsiz destekçileri oramar diye ulurken ses niye etmiyorsunuz ibneler.
pasaport çıkartma imkanları yokmuşmuş. niye yokmuş? yahu bu adamlar kaçağı "ihtiyaçları" için değil kaçakçılık işleri olduğu için yapıyorlar. Kaçak içki kaçak sigara getiriyorlar yahu. Ne ihtiyacı?
oramar diye bir şarkıyla halay çekilen ülkede bu ilan hayli hayli olur.
eski bir fransız sosyalist olan roger garaudy'nin ropörtajından bir alıntı:
--- spoiler ---
1933'te avrupa, büyük bir iktisadî buhrana girdi. bu kriz 1939'a kadar devam etti. tam bu sırada hitler'in yıldızı parlamıştı. hayatımın ilk dinî tercihini o zaman seçmem, dünyanın sonunun geldiğine inanılan o sırada, hayatıma bir mânâ vermek için idi. komünizm ise, kapitalizmin buhranından çıkmak için tek alternatif olarak görünüyordu. aynı zamanda komünizm, o vakit, hitler'e naziliğe karşı en güçlü bir mukavemet cephesi teşkil ediyordu. ve zaten fransa'daki kalem sahiplerinin, sanat adamlarının ve üniversite öğretim üyelerinin, "nobel ödülü" kazanmış olanların çoğu, ya bizzat komünist partisi üyesi, veya komünistlerin dostları idiler.
o zamanki şartlarda, üç yıllık hapse mahkûm edildim. 1940 eylülünde mareşal "petain" ve "fişi" hükümeti tarafından tutuklandım. 2. dünya savaşının sonuna kadar, cezayir sahrasında (celfa) denilen bölgede bir askerî kışlada tutuklu kaldım. orada, gerçekten garip bir hâdise oldu.
ben, hapishanede bir isyana liderlik etmiştim. oranın fransız komutanı çok hızlı bir muhâkeme ile idâmıma hüküm verdirmişti. bu hükmü infaz etmeyi de, cezayirli müslüman askerlere emretmişti. onlar ateş etmeyi reddedince, şaşırıp kaldım. arapça bilmediğimden, ilkin bunun sebebini anlıyamadım. daha sonra, fransız ordusundaki cezayirli bir teğmenden (müsnid) öğrendim ki, müslüman askerin şerefi, silahsız bir adama ateş etmeye mani olduğundan onlar bu emri yerine getirmemişler. bu hâdise, bana islâm'la tanışma imkânı vermiş ve sorbon'da on yıllık tahsilimde öğrendiğimden daha mühim şeyler öğretmişti.
--- spoiler ---
yani eğer bu yazıyı sonuna kadar okumuş olan bir ırkçı-faşist-ülkücü (adı her neyse) varsa buradan çıkarması gereken ders şu;
islam dinine göre silahsız birini öldürmek, bir savaş sırasında dahi olsa şerefsizliktir. bunu o insanlar öldükten sonra terörist diye bok atmaya başlayan yavşaklara söylüyorum.
peki siz bu ropörtajda bahsi geçen cezayirli askerlerle aynı dine inandığınıza emin misiniz?
siz savaş sırasında çaresizlikten yüzüne tüküren düşmanını azad eden hz. ali ile aynı dine inandığınıza emin misiniz?
yani bunu destekliyorsanız eğer, müslüman değilsiniz. kafirsiniz. bu dediğim kafanızın bir köşesinde yer etsin.
ayrıca islamda masum bir insanı öldürmenin cezasının idam olduğunu da çok iyi biliyoruz.
yani ya bu katliamı desteklersiniz, ya da müslümanım dersiniz. seçim sizin.
bunların hepsi bir yana, oradaki insanların pasaport çıkarabilme imkanı yok, kendi bulundukları köylerde doğru düzgün karınlarını bile doyuramıyorlar.
mecburen bir takım ihtiyaçlarını "komşularından" karşılıyorlar.
hatta muhtemelen yaptıklarının anayasaya göre suç olduğunun bile farkında değiller, çünkü 90 senedir yaptıkları şey bu.
90 senedir oradaki kaçakçılığa karşı tek bir önlem almamış, oradaki insanlar ölmüş mü kalmış mı, aç mı tok mu onu bile umursamamış bir devlet var ortada.
siz şimdi ne hakla oradaki insanları kaçakçılıkla suçlayabiliyorsunuz ki?
bir gün roboski'ye gidin de bir bakın bakalım orada yaşayabilmek ne kadar mümkün.
ne kadar basit lan öyle "onlar kaçakçıydı" diye üste çıkmak.
o insanların annesi babası çoluğu çocuğu yok sanki.
kusura bakmayın ama orospu çocukluğunun lüzumu yok.
güldüren ve hala bu ülkeyi seven onurlu insanlar olduğunu öğrenmemizi sağlayan ilan. valla ben de eşeklere daha çok üzüldüm lan onların suçu yoktu, analım onları.
yazacağım çok şey varda, yazmak istemiyorum birilerine dokunacak. uludere'de öldürülenler masum insandı dimi ? lanet olsun şu ülkeyi satıp, üstüne bir de ''onları öldürdünüz ühü ühü'' diyenlere. şu ülkede toprağa verdiğimiz binlerce şehidi bu kadar konuşmadınız lan.
konuşsam söyleyecek laf bulamıyorum, sussam gönül razı değil. keşke diyorum, istanbulda, ankarada, izmirde, yozgatta, sivasta baba parasıyla ya da masa başı bir işte çalışarak yaşayanlar, keyif sürenler; en büyük derdi arabasındaki ufak çizik olanlar, ya da yılbaşında ne giyeceğine karar verememek olanlar, bir günlüğüne de olsa o insanların yerine geçseler. o insanların yaşadıklarını yaşasalar. akrabalarının, evlatlarının parçalanmış cesetlerini ufak tefek parçalardan tesbit etmek zorunda kalsalar. sırf aç karınlarını doyurmak için yüzlerce kilometre dağ bayır demeden yol gitmek zorunda kalsalar, sonra da onları bu kadere terk eden sanki kendi devletleri değilmiş gibi o devletin uçakları tarafından katledilseler. o zaman da yine şu anki gibi düşünebilirler mi acaba?
hakkaride pkknın döşediği mayına basıp şehit olan da, uluderede çok haksız bir şekilde katledilen de, madımakta diri diri yakılan da benim vatandaşımdır. benim insanımdır. benim insanım olmayanlar: devletin bankalarını hortumlayıp yetimin hakkına el uzatanlar, milyon dolarları ayakkabı kutusuna sığdıranlar, 19 yaşındaki gencecik insanları öldürüp cesetlerine roket atanlar ve onları ölüme terk edenler, tek hayali daha yaşanabilir bir türkiye olan komünistleri, ülkücüleri, 18ine girmemiş çocukları "bir sağdan bir soldan astık" gibi insanlık dışı bir açıklamaya sığınarak, soğukkanlılıkla katledenler ve işte bu pankartı asanlar ve asanları destekleyenlerdir. sizler insan değilsiniz çünkü. insanlığın sırtına yapışmış parazitlersiniz.
son olarak, böyle bir ilanın bütün suçunu bilip bilmeden ülkücülerin üzerine yıkacak değilim. ülkücülerin bu kafayı, bu mantığı çoktan geçtiklerine, meseleye çok daha insancıl bir şekilde baktıklarına inanmak istiyorum.
