CÜNEYT ÖZDEMiR iN ODA.TV DEN YAZISI. BiR FAZIL SAY VAKASI DAHA. AMA HAKSIZ MI OKUYUNUZ VE SiZ KARAR VERiNiZ.
Siz nasılsınız bilemem, Ben kaçıp gitmek istiyorum.
arkama bakmadan koşup uzaklaşmak.
Bu kör döğüşünden, akıl tutulmasından, siyasi karabasandan, sıradan hayatın sıkıcılığından, iş baskısından, firar etmenin hayallerini kuruyorum gizli gizli.
En son 10 yıl önce tam da Susurluk patlayıp 28 şubat kararları ve baskıları üzerimize üzerimize gelmeye başladığında böyle hissetmiştim.
Birileri görünmeyen surlar örüyordu etrafımıza, alçak basınç altındaydı yine ruhlarımız. o zamanlar henüz intermet züppeleri kıskançlıklarını sıçratmıyordu üzerimize. itirafçıların komplolarından kurtulmaakla meşguldük.
hayat şartları prangalamıştı ayaklarımızdan çekip gidemiyorduk hiçbiryere.
Alıp başımızı gitmemiz gerekiyor şu günlerde.
Bir adaya, bir kasabaya, bir eve...
Bu grilikten, puslu havadan, siyasi çıkmazdan, ekonomik kriz bültenlerinden kaçıp kurtulmalıyız.
Bir an önce tüymeli bir yerlere.
Gazete ulaşmayan bir yere ulaşmalıyız. Televizyon, internet ve şu allahın cezası cep telefonu ne varsa iletişime dair geride kalmalı. Oturup saatlerce film de seyredebiliriz, kitap da okuyabiliriz bilmediğimiz insanlarla bilmediğimiz dillerde garip sohbetlere dalabiliriz, öğleden sonrası uykuları tekrar girebilir hayatımıza hiçbir sakıncası yok, bir yastığa başkoyup fısıltıyla şiirler , hayaller söyleyebiliriz birbirimize .
Ekonomik kriz kapıda umacı gibi duruyor.
Kaçış var mı?
Yok,
N'apıcaz?
Benim inanın mücadeleye gücüm yok. Bir eve kapanıp kahve fincanına dalıp gideyim istiyorum. Ya da uzun yürüyüşlere çıkmalı, lastik çizmelerle çamurlara batmalı. Sincapları saatlerce seyretmeyi otları koklamayı ve yani hiçbirşey yapmadan durmayı, durmayı, durmayı düşünüyorum.
Hava yağmurluymuş ne gam. Yağmurun altında ıslanmak, sessizce sessizliğe bakmak, durmak, durmak, durmak.
işte modern çağın yeni lüksü.
Hiçbirşey yapmadan durmak durabilmek.
Bu kördüğümü çözecek , çözümünü görecek ya da bütün bu süreci izleyecek gücüm yok.
Bıktım usandım.
Dostlarım siz ne haldesiniz bilmiyorum ama bu hayat olmasa da bu ülke yordu beni. Yoruyor çok çok yoruyor köşeye sıkıştırıyor gündem beni.
Buthan a gitmeyi düşünüyorum mesela.
Ülkesine demokrasi getirmek isteyen bir kralın ısrarla tahtı barıkmak istediği bir ülkeyi görmek istiyorum.
Gayri safi mutluluk hasılatına bakılan bir ülke düşlüyorum.
Biliyorum ki ben gittiğimde hiçbirşey eksilmeyecek buralardan. Hangimiz gitsek eksilmeyecek.
Temmelli bir gidiş değil bizim ki.
Kaçış, tüyüş..
Gidip bir bilet almak , bir uçağa binmek ve bir süre kimse ile konuşmadan kendi içime dönmek.
içimdeki şiir ürküyor bu yeknesak tartışmalardan, hayat içimdeki şarkıyı öldürüyor.
o şiiri ve şarkıyı bulmak gerekiyor.
O yoksa ben de yokum , sen de yoksun biz hiç yokuz.
Sıkıştık mı köşeye?
Sıkıştık.
aramızda bir kaçış planı yapmamız gerekiyor. Şöyle yaklaşın. Kimse duymamalı...
Sessizce herkes kendi planını söylesin kulağıma.
iŞte benim B planım. Gayri Safi Milli Mutluluğun ölçüldüğü bir ülkeye gidelim.
Var mısınız?
